Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Guziński po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Z. R. na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie niedoręczenia decyzji w sprawie odmowy wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy wniosku skarżącego o sprostowanie i uzupełnienie postanowienia Sądu z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt III SAB/Wr 12/11 postanawia: I. odmówić sprostowania; II. odmówić uzupełnienia.
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. odrzucił skargę na opisaną w sentencji niniejszego postanowienia bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z powodu jej niedopuszczalności. Ponadto na rozprawie w dniu [...] r., postanowieniem wpisanym do protokołu, odmówiono zawieszenia postępowania.
Pismem z dnia [...] r. skarżący wniósł o sprostowanie sentencji postanowienia z dnia [...] r., wskazując w uzasadnieniu wniosku, że na stronie 1, w wierszu 12 -13 - 14 postanowienia jest: "na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie niedoręczenia decyzji w sprawie odmowy wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy", podczas gdy powinno być: "o stwierdzenie bezczynności ze strony Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział we W. i jego Dyrektora w przedmiocie braku doręczenia skarżącemu decyzji [...] z dnia [...] r. W ewentualności stwierdzenia bezczynności organu i jego dyrektora na wniosek skarżącego z [...] r., o przywrócenie terminu skarżącemu przez ZUS, do wniesienia skargi z [...] r. na decyzję z [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, w związku z brakiem doręczenia tejże decyzji". "oraz na wniosek skarżącego z [...] r., wniesiony do sprawy o zawieszenie postępowania w sprawie do czasu rozpoznania innego wniosku skarżącego z [...] r. o wymierzenie grzywny Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych i jego Dyrektorowi z siedzibą we W. ul. P. [...],[...] W. w maksymalnej ustawowo wysokości za nieprzekazanie Sądowi Okręgowemu jego odwołań z dnia [...] r. w ustawowym terminie 30-tu dni w trybie art. 54 § 2 ustawy o ppsa oraz art. 4779§ 1 i 2 kpc w związku z art. 180 kpa oraz art. 3 § 1 punkt 4a ustawy o ppsa oraz w związku z prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego [...] z [...] r. stwierdzającym niewłaściwość Sądu okręgowego w rozpoznaniu skargi na bezczynność organu rentowego". W uzasadnieniu swojego wniosku skarżący wskazał, że "treść przedmiotu rozpatrywanej sprawy w doręczonym mu postanowieniu, nie oddaje całości jego żądania wynikającego ze skargi i wniosku o zawieszenia postępowania". Wnosi zatem o sprostowanie i uzupełnienie sentencji postanowienia o brakujące orzeczenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Stosownie natomiast do art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej "p.p.s.a.", do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach.
Zgodnie z art. 156 § 1 p.p.s.a. sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Pomimo tego, iż przepis ten stanowi jedynie o sprostowaniu orzeczeń przez sąd z urzędu, wobec treści art. 159 p.p.s.a. traktującym o wniosku o sprostowanie, nie ulega wątpliwości, iż strona postępowania może składać także wnioski o rektyfikację orzeczeń. Instytucja sprostowania, przewidziana w art. 156 p.p.s.a. jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie wadliwości orzeczenia przez nadanie mu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, która jednocześnie nie może prowadzić do jego zmiany, lub uchylenia. Służy wyeliminowaniu z treści orzeczenia tego, co nie jest zgodne z wolą Sądu wydającego orzeczenie.