W niniejszej sprawie taki wypadek nie zachodzi. Zgodnie z art. 138 p.p.s.a. sentencja orzeczenia powinna zawierać między innymi przedmiot zaskarżenia. Nie ulega wątpliwości, iż określenie przedmiotu zaskarżenia, powinno zawierać oznaczenie jakiego aktu lub czynności i jakiego organu administracji publicznej dotyczy postanowienie. Orzeczenie powinno również wskazywać rodzaj aktu lub czynności (bezczynności) jaki jest zaskarżony do Sądu. Skarżący w złożonej skardze wskazał, iż "domaga się stwierdzenia bezczynności i braku doręczenia mu decyzji z [...] r. w przedmiocie odmowy wypłaty renty. Domaga się jej doręczenia, ewentualnie domaga się decyzji o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania". Tymczasem, w postanowieniu o odrzuceniu skargi Sąd posłużył się terminem "skargi na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie niedoręczenia decyzji w sprawie odmowy wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy".
Wskazać należy, że określenie przedmiotu skargi w sentencji postanowienia służy zwięzłemu opisowi rozpoznawanej sprawy. Określenie użyte w rozpoznawanej sprawie przez Sąd odpowiada temu wymogowi. Żądanie skarżącego sprowadza się do bardziej szczegółowego określenia przedmiotu wniesionej skargi. Tymczasem, elementów takich nie zamieszcza się w sentencji postanowienia. W konsekwencji zatem należało odmówić sprostowania postanowienia.
Odnosząc się do wniosku o uzupełnienie postanowienia poprzez zawarcie w jego sentencji żądania zawieszenia postępowania w sprawie, wskazać należy, że zgodnie z art. 157 § 1 p.p.s.a., strona może w ciągu 14 dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów powinien był zamieścić z urzędu. Przesłanką uzupełnienia wyroku (postanowienia) jest więc pominięcie przez sąd w sentencji rozstrzygnięcia o części skargi lub niezamieszczenie przez sąd dodatkowego orzeczenia, które powinien był zamieścić z urzędu. Możliwość uzupełnienia orzeczenia jest zatem konsekwencją zasady, zgodnie z którą Sąd ma obowiązek objąć jednym rozstrzygnięciem całość sprawy.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest kompletne, a Sąd orzekł o całości skargi. Kwestia zawieszenia postępowania została natomiast rozstrzygnięta odrębnym postanowieniem wpisanym do protokołu rozprawy w dniu [...]r.,
W świetle powyżej przedstawionych rozważań należało odmówić sprostowania i uzupełnienia postanowienia.