Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Józef Kremis po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Z. R. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego dla W. - S. w przedmiocie nieprzekazania pisma do rozpoznania w postępowaniu procesowym wniosku skarżącego o sprostowanie postanowienia Sądu z dnia 25 października 2011 r. III SAB/Wr 15/11 postanawia odmówić sprostowania.
Postanowieniem z dnia 25 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę na opisaną w sentencji postanowienia bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego dla W. S., z powodu niedopuszczalności skargi.
Pismem z dnia [...] r. skarżący wniósł o sprostowanie sentencji postanowienia z dnia 25 października 2011 r., wskazując w uzasadnieniu wniosku, że na stronie 1, w wierszu 10 postanowienia jest: "na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego dla W. - S. w przedmiocie nieprzekazania pisma do rozpoznania w postępowaniu procesowym", podczas gdy powinno być: "o stwierdzenie bezczynności ze strony Prezesa Sądu Rejonowego dla W. - S. w związku z obrazą art. 19 kpa i nieprzekazaniem pisma skarżącego z dnia [...] r. (data na asygnacie sądowej), wg właściwości do rozpoznania w postępowaniu procesowym. I zasądzenia grzywny za nieprzekazanie pisma wg właściwości".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zgodnie z art. 156 § 1 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej p.p.s.a., sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Pomimo tego, iż przepis ten stanowi jedynie o sprostowaniu orzeczeń przez sąd z urzędu, wobec treści art. 159 p.p.s.a. traktującym o wniosku o sprostowanie, nie ulega wątpliwości, iż strona postępowania może składać wnioski o rektyfikację orzeczeń.
Instytucja sprostowania, przewidziana w art. 156 p.p.s.a. jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie wadliwości orzeczenia przez nadanie mu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, która jednocześnie nie może prowadzić do jego zmiany, lub uchylenia. Służy wyeliminowaniu z treści wyroku tego, co nie jest zgodne z wolą Sądu wydającego orzeczenie.
W niniejszej sprawie taki wypadek nie zachodzi. Zgodnie z art. 138 p.p.s.a. sentencja orzeczenia powinna zawierać między innymi przedmiot zaskarżenia. Nie ulega wątpliwości, iż określenie przedmiotu zaskarżenia, powinno zawierać oznaczenie jakiego aktu lub czynności i jakiego organu administracji publicznej dotyczy wyrok. Orzeczenie powinno również wskazywać rodzaj aktu lub czynności (bezczynności) jaki jest zaskarżony do Sądu. Jak wskazał skarżący, domagał się on w złożonej skardze "stwierdzenia bezczynności ze strony Prezesa Sądu Rejonowego dla W. - S. w związku z obrazą art. 19 kpa i nieprzekazaniem pisma skarżącego z dnia [...] r. (data na asygnacie sądowej), wg właściwości do rozpoznania w postępowaniu procesowym. I zasądzenia grzywny za nieprzekazanie pisma wg właściwości".
Tymczasem, w postanowieniu o odrzuceniu skargi Sąd posłużył się terminem "skargi na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego dla W. - S. w przedmiocie nieprzekazania pisma do rozpoznania w postępowaniu procesowym".
Wskazać należy, że określenie przedmiotu skargi w sentencji postanowienia służy zwięzłemu opisowi rozpoznawanej sprawy. Określenie użyte w rozpoznawanej sprawie przez Sąd odpowiada temu wymogowi. Żądanie skarżącego sprowadza się do bardziej szczegółowego określenia żądania wniesionej skargi, uwzględniającego podstawę prawną i daty składanych w postępowaniu administracyjnym pism. Tymczasem, elementy takie są częścią uzasadnienia rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd.
Odnośnie zaś zawarcia w sentencji postanowienia żądania wymierzenia organowi administracji grzywny, wyjaśnić trzeba, że żądanie to nie mogło zostać uwzględnione w przedmiocie niniejszej sprawy, bowiem sprawa o wymierzenie grzywny została wyłączona do odrębnego postępowania i była przedmiotem rozpoznania w sprawie o sygn. akt [...].
W świetle powyżej przedstawionych rozważań należało odmówić sprostowania postanowienia.