Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Chołuj po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi D. P. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę postanawia: 1. umorzyć postępowanie. 2. zwrócić skarżącemu kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2018 r. skarżący - reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - wywiódł skargę na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę.
Zarządzaniem z dnia [...] maja 2018 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do wskazania, czy przedmiotem skargi jest również przewlekłe prowadzenie postępowania dotyczącego wydania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, w terminie 7 dni, pod rygorem uznania, ze przedmiotem skargi jest tylko bezczynność Wojewody D. w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. W odpowiedzi, pełnomocnik skarżącego oświadczył, że skarży jedynie "przewlekłość postępowania". Natomiast pismem z dnia [...] lipca 2018 r. wskazał, że "cofa skargę na bezczynność i wnosi o rozpoznanie jedynie skargi na przewlekłość postępowania".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 161 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U.z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeśli skarżący skutecznie cofnął skargę. Skuteczność czynności procesowej cofnięcia skargi jest - zgodnie z dyspozycją art. 60 zdanie 3 p.p.s.a. - uzależniona od wyniku badania przez sąd dopuszczalności cofnięcia skargi. Niedopuszczalność cofnięcia skargi stwierdzana jest jednak tylko w przypadku ustalenia, że cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowodowałby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W świetle materiału zebranego w niniejszej sprawie czynność procesowa skarżącego - z tego punktu widzenia - nie budzi żadnych wątpliwości ani zastrzeżeń. W związku z tym uznać należało, że cofnięcie skargi jest dopuszczalne.
W konsekwencji, na podstawie powołanego na wstępie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., postępowanie wszczęte wniesieniem skargi, podlegało umorzeniu. Na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 orzeczono o kosztach postępowania.