Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Przewodniczący, Sędziowie Sędziowie, Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (sprawozdawca) Sędzia NSA Anna Moskała, Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 listopada 2019 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w Ś. Ś. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D. w przedmiocie wydania zezwolenia na pracę typ A dla I. M. I. odrzucić skargę; II. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis sądowy od skargi w kwocie 100 (słownie: sto) złotych.
A sp. z o.o. z/s w Ś. Ś. (dalej: strona, skarżąca) wniosła w dniu [...]maja 2019 r. (data wpływu do organu) skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez W. D. (dalej: Wojewoda, organ) w sprawie z wniosku o wydanie zezwolenia na pracę typu A dla I. M., złożonego w dniu [...] marca 2019 r. Powołując art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 § 1, art. 52 § 2, art. 54 § 1, a także art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) strona wniosła o zobowiązanie organu do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czterech dni od daty doręczenia akt organowi, orzeczenie czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznanie stronie na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. od organu sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., ewentualnie o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Strona zarzuciła Wojewodzie naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej: k.p.a.), poprzez rażące przekroczenie terminów załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym.
Skarżąca uzasadniła wnioski i zaprezentowała swoje stanowisko w sprawie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując, że niezasadnym był zarzut strony o kilkukrotnym przekroczeniu terminu załatwienia sprawy, gdyż wniosek wpłynął do organu w dniu 22 marca 2019 r., a postępowanie w sprawie zakończono w dniu 17 czerwca 2019 r. wydaniem zezwolenia na pracę dla I.M.
Z przedłożonych wraz ze skargą akt postępowania administracyjnego wynika, że w dniu 22 marca 2019 r. do Wojewody wpłynął wniosek strony o wydanie zezwolenia na pracę typu A dla I. M.
Następnie, pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. pełnomocnik strony poinformował organ o swoim przystąpieniu do sprawy i wniósł o przeprowadzenie dowodu z załączonych do pisma dokumentów.
Pismem z dnia 8 maja 2019 r. (data wpływu do Wojewody 9 maja 2019 r.) skarżąca wniosła - na podstawie art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a. - ponaglenie w związku z niezałatwieniem sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a., tj. nie wydaniem zezwolenia na pracę typu A, zgodnie ze złożonym wnioskiem. Strona zażądała stwierdzenia, że organ dopuścił się bezczynności z rażącym naruszeniem przepisów prawa i zobowiązania go do załatwienia sprawy w terminie dwóch dni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Przez dopuszczalność skargi należy rozumieć zarówno jej przesłanki przedmiotowe, a więc określenie, od jakiego rodzaju form działalności organów administracji publicznej przysługuje skarga, jak i dopuszczalność skargi w zakresie podmiotowym, tj. określenie, jakim podmiotom przysługuje legitymacja do jej wniesienia. Z kolei warunkami formalnymi skutecznego wniesienia skargi są: złożenie skargi od aktu objętego zakresem właściwości rzeczowej sądu, wniesienie jej po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli przysługiwały one skarżącemu w postępowaniu przed organem oraz wniesienie skargi przez podmiot, któremu przysługuje legitymacja do jej wniesienia. Przesłanki te muszą być spełnione łącznie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z nich prowadzi do uznania niedopuszczalności skargi, a w konsekwencji do jej odrzucenia bez merytorycznego rozpoznania sprawy.