Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. M. w przedmiocie wymierzenia Wojewodzie grzywny z powodu nieprzekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę oraz aktami administracyjnymi postanawia 1. wymierzyć Wojewodzie grzywnę w kwocie 3000 ( trzy tysiące) złotych, 2. zasądzić od Wojewody na rzecz A. M. kwotę 357 ( trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu koszów postępowania.
A. M. w dniu 21 stycznia 2009 r. złożył wniosek o wymierzenie grzywny Wojewodzie za niezastosowanie się do obowiązku przekazania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku skargi na bezczynność Wojewody, którą skarżący wniósł w dniu 5 października 2007 r. A. M. podał, że z informacji uzyskanej z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 stycznia 2009 r. wynika, że przedmiotowa skarga nie została przekazana przez organ do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek Wojewoda wniósł o nie wymierzanie grzywny. Wskazał, że A. M. w dniu 8 września 2005 r. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie wydania przepisów porządkowych dotyczących organizacji ruchu drogowego na określonych placach i ulicach w W.. Wojewoda w dniu 11 października 2005 r. przekazał wniosek Prezydentowi Miasta, informując o tym skarżącego.
Jednocześnie z odpowiedzią na wniosek o wymierzenie grzywny Wojewoda w dniu 4 lutego 2009 r. przekazał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę A. M. na bezczynność Wojewody z dnia 5 października 2007 r., odpowiedź na skargę oraz akta administracyjne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. ), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia ( art. 54 § 2 p.p.s.a.).
W sprawie niniejszej organ dochowałby terminu , o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., gdyby skargę na bezczynność przekazał sądowi najpóźniej w dniu 5 listopada 2007 r. Tymczasem skarga została przekazana do sądu dopiero w dniu 4 lutego 2009 r., czyli z prawie piętnastomiesięcznym przekroczeniem terminu określonego w przywołanym art. 54 § 2 p.p.s.a.
Przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. stanowi, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu kary grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Wniosek w tym przedmiocie został złożony.
Z Obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2008 r. i w drugim półroczu 2008 r. ( M.P. nr 11 poz. 138) wynika, że przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej wynosiło 2578,26 zł.
Grzywna, o jakiej mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. ma charakter mieszany- dyscyplinująco- restrykcyjny. Jedyną materialnoprawną przesłanką orzeczenia o wymierzeniu kary grzywny jest niewypełnienie przez organ obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że organ nie wypełnił obowiązków określonych w tym przepisie. Za wymierzeniem kary grzywny i to w wysokości orzeczonej, przekraczającej jednokrotne przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w roku 2008 r. przemawia fakt, że uchybienie terminowi jest znaczne, bo wynosi 15 miesięcy, jak również okoliczność, iż organ nie wskazał przyczyn niedotrzymania terminu , które usprawiedliwiłyby opóźnienie w wykonaniu ustawowego obowiązku. Organ odniósł się natomiast do skargi na bezczynność, lecz jego przekonanie o prawidłowości swojego działania w tym zakresie nie wyjaśnia powodów niedotrzymania terminu przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a. Także przekonanie organu o załatwieniu sprawy "po myśli skarżącego" nie zwalniało organu od przekazania skargi do sądu, by możliwa była sądowa weryfikacja przekonania organu o prawidłowości jego działania. Okolicznością przemawiającą na korzyść organu i znajdującą odzwierciedlenie w wysokości wymierzonej grzywny jest fakt, że organ przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie grzywny obowiązek wynikający z przywołanego przepisu wypełnił.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wymierzenie grzywny w wysokości 3000 zł jest adekwatne do stopnia zaniedbania ustawowych obowiązków przez organ.
W tej sytuacji Sąd na mocy art. 55 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 200 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a.