Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K.B. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny z powodu nieprzekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę oraz aktami administracyjnymi postanawia wymierzyć Radzie Gminy grzywnę w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.
W dniu 24 marca 2010 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie ustalenia opłat za świadczenia w Gminnym Przedszkolu Publicznym w L.
Przedmiotowa uchwała została zaskarżona przez K.B. skargą datowaną na dzień 9 czerwca 2010 r., która wpłynęła do urzędu gminy w dniu 14 czerwca 2010 r.
Rada Gminy uznała jednakże, że pismo z dnia 9 czerwca nie stanowi skargi ale wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W piśmie z dnia 15 września 2010 r. Przewodniczący Rady Gminy wnosząc o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny wskazał, że przekazanie skargi do sądu naraziłoby skarżącą na odrzucenie skargi wobec nie wyczerpania środków prawnych przewidzianych przepisami ustawy o samorządzie gminnym i ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Na podstawie zgromadzonej w sprawie dokumentacji należy wskazać, iż wnioskodawca wniósł o wymierzenie grzywny Radzie Gminy za nieprzekazanie skargi do sądu administracyjnego.
Nadto bezsprzecznym w sprawie jest, iż K. B. pierwotnie wniosła za pośrednictwem organu administracji publicznej skargę do sądu administracyjnego.
Z korespondencji znajdującej się w aktach sprawy wynika nadto, że organ mimo, iż pismo K. B. z dnia 9 czerwca 2010 roku zostało przez nią nazwane skargą potraktował je jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W konsekwencji procedura wniesienia skargi do sądu administracyjnego została w sposób nieuprawniony wstrzymana i zastąpiona pisemnym ustosunkowaniem się organu do wniesionej skargi, co skutkowało wnioskiem o wymierzenie organowi grzywny.
Analiza zgromadzonych w sprawie dokumentów prowadzi do konkluzji, że skarga wraz z odpowiedzią na skargę nie została przekazana do sądu, mimo bezwzględnego obowiązku zakreślonego w art. 54 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Skarżący bowiem wniósł skargę i obowiązkiem organu było przekazanie jej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Ocena czy zostały wyczerpane środki prawne do wniesienia skargi na uchwałę prawa miejscowego została przez ustawodawcę przekazana właśnie temu sądowi. Innymi słowy niedopuszczalne jest, aby organ oceniał czy skarga spełnia warunki formalne bądź był wyłącznie uprawniony do uznania co jest a co nie jest poddane kognicji sądów administracyjnych. Obowiązek przekazania skargi ma bowiem charakter bezwzględny nawet gdy istnieją wątpliwości czy organ za pośrednictwem, którego skargę wniesiono jest organem administracji publicznej /por. postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 19.11.2007 r. sygn.akt II SO/Gd 5/07/.
W przedmiotowej sprawie Rada Gminy zastosowała nieuprawnioną w danej sytuacji faktycznej procedurę, uznając bez wyjaśniania, iż pismo z dnia 9 czerwca 2010 roku K. B., nazwane przez nią skargą jest wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa, pozbawiając tym samym rzeczowo właściwy sąd administracyjny możliwości rozważenia czy skarga spełnia wszelkie wymogi prawa do jej merytorycznego rozstrzygnięcia. W przypadku wniesienia skargi organ ma bowiem obowiązek przekazać ją sądowi wraz z odpowiedzią na skargę (oraz aktami). W żaden sposób - jak wyżej wskazano - nie jest uprawniony by zastępować sąd administracyjny w formalnej ocenie zastosowania trybu wniesienia skargi jak i w merytorycznej ocenie czy w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego bądź procedury oraz z jakich ewentualnie powodów.
Powołanie się na dbałość o interes skarżącej, której skarga podlegałaby odrzuceniu przez sąd wobec nie wyczerpania środków prawnych w postaci wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa nie wyłącza możliwości wymierzenia grzywny w oparciu o dyspozycję art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W ocenie Sądu niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 ustawy -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - jako wyłączna przesłanka umożliwiająca orzeczenie grzywny było ewidentne.
Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 cytowanej ustawy wymierzył organowi grzywnę w kwocie 50 złotych.
Wysokość orzeczonej grzywny Sąd przyjął mając na uwadze wszystkie okoliczności sprawy, w tym przekonanie organu, że postępuje prawidłowo albowiem jak słusznie stwierdził, skargi do sądu administracyjnego na uchwały prawa miejscowego aby mogły być rozpoznane merytorycznie poprzedzone muszą być wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa. Z tych względów Sąd uznał, że wysokość grzywny winna być symboliczna, gdyż jedynie błędne przekonanie organu, mające na uwadze de facto interes skarżącej, iż w takim przypadku nie jest zobowiązany do przekazania skargi Sądowi, skutkowało jej nieprzekazaniem. Po wezwaniu przez Sąd do nadesłania odpowiedzi na skargę, organ niezwłocznie uczynił zadość temu wezwaniu przesyłając również skargę wraz z aktami administracyjnymi.