Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie dotyczącej zaskarżenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego mającej za przedmiot odmowę wydania prawa jazdy postanawia: I. zwolnić wnioskodawczynię od kosztów sądowych, II. ustanowić dla wnioskodawczyni radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.
Wnioskodawczyni w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z dwiema małoletnimi córkami.
Określając swój majątek uwidocznił, że w jego skład wchodzi 10 arowa działka na której usytuowany jest dom o powierzchni 80 m2. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych o wartości powyżej 3000 euro.
Na miesięczne dochody gospodarstwa domowego składa się kwota 1000 zł alimentów na córki, 352 zł zasiłku rodzinnego i 152 zł dodatku pielęgnacyjnego.
Uzasadniając swoje starania podała, że jest rozwiedziona. Od marca 2010 r. pozostaje bez pracy. Ma na utrzymaniu dwie córki. Jedna z nich jest osobą niedowidzącą i wymaga stałej opieki lekarskiej. Wymaga kształcenia w warunkach szkoły specjalnej. Powiada, że na prąd przeznacza miesięcznie 150 zł, na wodę 135 zł, na Internet 120 zł, na abonament TV 54 zł, na ogrzanie domu 300 zł, na wywóz śmieci 10 zł. Do tego dochodzi 180 zł na wykupu obiadów dla jednej z dziewczynek przebywającej w internacie, 200 zł na przejazdy i 300 zł na opiekę medyczną.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 1 ppsa osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży również oświadczenie którym wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa) a owa dokładność stopniowana jest przekonaniem sądu i referendarza, że strona podnoszone przez siebie okoliczności "wykazała". Zgodnie natomiast z art. 255 ppsa jeżeli oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych względnie wzbudzi wątpliwości można zażądać od strony dodatkowych oświadczeń oraz przedłożenia dokumentów źródłowych. Zestawienie tych przepisów pozwala dojrzeć przyjętą przez ustawodawcę konstrukcję prawną, która opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się w sytuacji strony i nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony o składanie dodatkowych oświadczeń i przedkładanie dokumentów źródłowych. Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty postępowania pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony nie będzie stać na ich poniesienia to może wydać rozstrzygniecie bez konieczności prowadzenia dalszych czynności.
W realiach niniejszej sprawy wnioskodawczyni złożyła oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa. Jest ono wystarczające do oceny sytuacji bytowej strony i jej aktualnych możliwości płatniczych. Wnioskodawczyni nie należy do osób zamożnych. Tak bowiem należy postrzegać osobę bezrobotną, wychowującą dwoje dzieci, utrzymującą rodzinę z niewielkich świadczeń alimentacyjnych, zasiłku rodzinnego i dodatku pielęgnacyjnego. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że środki jakimi wnioskodawczyni rozporządza po opłaceniu wykazanych obciążeń wystarczają na opatrzenie najbardziej podstawowych potrzeby życia codziennego. Okoliczność, że do wnioskodawczyni należy ujawniony niewielki majątek nie zmienia tego spojrzenia. Trudno bowiem wymagać od niej zbycia lub obciążenia nieruchomości zabudowanej domem gdzie mieszka z córkami albowiem rozporządzenia tego rodzaju godziłyby w podstawy egzystencji tych osób. Biorąc to pod uwagę udzielono skarżącej pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekając jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 1 ppsa w związku z art. 245 §2 ppsa.