Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2011r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. - B. w przedmiocie wymierzenia grzywny Wojewodzie postanawia: wymierzyć Wojewodzie grzywnę w wysokości 200 zł (słownie: dwieście złotych).
W dniu 30 marca 2010r. M. W. - B. wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na pismo Wojewody z dnia 19 marca 2010r. nr [...]. W piśmie tym Wojewoda poinformował M. W. - B., iż jej skarga z dnia 11 marca 2010r. zawiera jej przemyślenia i subiektywne odczucia dotyczące ogólnych zdarzeń, a w związku z tym nie znalazł podstaw do jego rozpatrzenia w trybie skargowym zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.
Pismem z dnia 30 marca 2010r., sygn. [...] Sąd przekazał powyższą skargę M. W. - B. Wojewodzie.
W piśmie z dnia 7 kwietnia 2010r. nr [...] Wojewoda poinformował M. W.-B., iż pismo z dnia 30 marca 2010r. zawiera jej przemyślenia i subiektywne odczucia dotyczące ogólnych zdarzeń, a w związku z tym nie znalazł podstaw do jego rozpatrzenia w trybie skargowym zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.
Pismem z dnia 27 maja 2010r. M. W. - B. wniosła o wymierzenie grzywny Wojewodzie z powodu nieprzekazania do Sądu w terminie 30 dni jej skargi z dnia 30 marca 2010r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami.
Na rozprawie w dniu 17 marca 2011r. pełnomocnik skarżącej został zobowiązany do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych wniosku poprzez wskazanie skargi i jej przedmiotu, która zdaniem skarżącej nie została przekazana do Sądu, pod rygorem odrzucenia wniosku.
W piśmie z dnia 24 marca 2011r. pełnomocnik M. W. - B. wyjaśnił, iż skarżąca zaskarżyła trzy decyzje Wojewody o numerach, [...] i [...], które dotyczyły braku reakcji administracji państwowej na wnioski skarżącej.
Wniosek dotyczący nieprzekazania skargi na pismo [...] stanowi przedmiot niniejszego postępowania przed sądem, natomiast wniosek dotyczący pisma [...] - w sprawie o sygn. III SO/Kr 18/10, a dotyczący pisma [...] - w sprawie o sygn. III SO/Kr 20/10.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej p.p.s.a.), organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Natomiast art. 55 § 1 p.p.s.a. stanowi, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tej ustawy. Wymierzenie grzywny przez sąd należy do środków dyscyplinujących organ administracji i ma na celu doprowadzenie przez organ do wykonania ciążącego na nim obowiązku.
Analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, iż Wojewoda nie przekazał do Sądu skargi M. W. - B. z dnia 30 marca 2010r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, a tym samym uchybił obowiązkowi, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. Pismem z dnia 7 kwietnia 2010r. nr [...] Wojewoda poinformował jedynie skarżącą, iż nie znalazł podstaw do rozpatrzenia jej skargi w trybie skargowym zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Tymczasem to nie Wojewoda, lecz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie był uprawniony do rozpatrzenia tej skargi. Wojewoda miał jedynie przesłać skargę do Sądu wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, czego nie uczynił.
Wymierzając grzywnę Sąd wziął jednak pod uwagę wielość pism skarżącej kierowanych do Wojewody i ich nieprecyzyjność, które niewątpliwie utrudniły Wojewodzie jednoznaczne ustalenie kto jest ich adresatem, jakiej sprawy one dotyczą i jakie są zarzuty oraz żądania skarżącej.
Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż Wojewoda uchybił obowiązkowi wnikającemu z art. 54 § 2 p.p.s.a., a w związku z tym na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. wymierzył mu grzywnę. Wysokość grzywny ustalono zgodnie z dyspozycją art. 55 § 1 p.p.s.a. i art. 154 § 6 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.