Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. P. w przedmiocie wymierzenia Prezesowi Sądu Rejonowego grzywny za nieprzekazanie skargi do sądu - w zakresie wniosku S. P. o dokonanie wykładni postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 listopada 2010 r. , sygn. akt III SO/Lu 2/10 o oddaleniu wniosku o uchylenie zarządzenia postanawia: odmówić wykładni orzeczenia.
Wnioskodawca pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. wniósł o wykładnię postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt III SO/Lu 2/10 oddalającego wniosek o uchylenie zarządzenia o wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego.
Wnioskodawca domagał się wyjaśnienia opisanych we wniosku wątpliwości dotyczących osoby sędziego, który orzekał w postępowaniu zakończonym wydaniem wskazanego postanowienia, przedmiotu posiedzenia w dniu 10 listopada 2010 r., wskazania czy postępowanie to rozstrzyga spór wnioskodawcy z Przewodniczącym III Wydziału Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie, wyjaśnienie, czy postanowienie "istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym", oraz wskazania, w jakim terminie sąd rozpozna inne wskazane wnioski.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Postanowienie, którego wykładni domaga się wnioskodawca, dotyczy odmowy uchylenia zarządzenia Przewodniczącego III Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie o wyznaczeniu wpisu sądowego w sprawie wszczętej na podstawie wniosku S. P. o ukaranie Prezesa Sądu Rejonowego .
Postanowienie jest jasne w swej treści i zawiera uzasadnienie tłumaczące w zrozumiały sposób podstawy faktyczne i prawne takiego rozstrzygnięcia. Jego skutkiem jest to, że zarządzenie dotyczące określenia wysokości wpisu pozostaje w mocy, nic zatem w tej kwestii się nie zmienia. Wnioskodawca nie skorzystał z uprawnienia do złożenia zażalenia na powyższe postanowienie.
Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako ppsa) - sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. W myśl zaś art., 166 ppsa - do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Konieczność dokonania wykładni orzeczenia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania (zob. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III., kom. do art. 158).
Wątpliwości zgłoszone przez wnioskodawcę związane z treścią postanowienia, częściowo stanowią raczej przejaw podejrzenia, że zostało ono wydane w sposób niezgodny z prawem (wątpliwość co do istnienia samego orzeczenia) a częściowo zdają się odnosić do sposobu postępowania (niejasny dla wnioskodawcy, choć wskazany w sentencji orzeczenia przedmiot postępowania, wniosek o wskazanie terminu rozpoznania innego wniosku).
Poruszona materia nie może być przedmiotem wykładni, gdyż nie jest związana z wątpliwościami co do samej treści orzeczenia, czy jego ewentualnych skutków. Wykładnia konkretnego orzeczenia nie może być abstrakcyjnym wykładem, jakim zajmuje się nauka prawa (np. w aspekcie "istnienia postanowienia w znaczeniu prawnoprocesowym"), czy też komentarzem do norm proceduralnych mających zastosowanie w sprawie. O ile zaś wnioskodawca zakłada, że orzeczenie jest nie tyle niejasne, co niezgodne prawem, miał on możliwość poddania go sądowej kontroli instancyjnej. Z możliwości tej jednak nie skorzystał.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 158 ppsa orzekł jak w postanowieniu.