Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 22 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z wniosku P. M. o wymierzenie Radzie Miasta Z. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270) postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie
P. M. (dalej zwana "Skarżącym") pismem z 25 listopada 2013 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o nałożenie na Radę Miasta Z. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 dalej zwana "P.p.s.a.").
Skarżącemu, przy piśmie z dnia 16 maja 2014 r., przesłano odpis zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III z dnia 16 maja 2014 r. o wezwaniu do uiszczenia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego pisma - wpisu sądowego od wniosku w wysokości 100 zł, pod rygorem jego odrzucenia.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu, Skarżący złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W formularzu PPF wskazał, że nie posiada środków zapewniających zaspokojenie podstawowych środków egzystencji. Podkreślił, że nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu matki, która z uposażenia emerytalnego otrzymuje kwotę 1.460 zł. Do miesięcznych kosztów utrzymania zaliczył wydatki na żywność - 950 zł, opłaty za prąd, wodę i gaz - 250 zł, ubrania - 100 zł, inne w tym leki matki - 150 zł.
Skarżący wskazał, że wraz z matką prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i nie posiada żadnego majątku. Do wniosku załączył oświadczenie matki I. M., w którym potwierdziła udzielanie pomocy synowi w utrzymaniu.
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 23 lipca 2014 r. odmówił Skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie z uwagi na nieudzielenie odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 czerwca 2014 r. do nadesłania dodatkowych informacji dotyczących jego stanu majątkowego oraz dochodów.
Skarżący w sprzeciwie z dnia 19 sierpnia 2014 r. podniósł, że referendarz sądowy żądając przedłożenia niektórych z listy dokumentów zawartej w wezwaniu z 17 czerwca 2014 r. przekroczył uprawnienie przyznane przez Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. Nr 227, poz. 2244 i 2245). W jego przekonaniu referendarz sądowy bezprawnie zażądał zeznań podatkowych członka jego rodziny, wyciągów bankowych i zaświadczeń o zobowiązaniach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 P.p.s.a. w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie do art. 245 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 P.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 P.p.s.a.).