Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Agnieszka Grzelak po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi P. M. w przedmiocie wniosku o wymierzenie grzywny Radzie Miasta Z. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych
Skarżący P. M., wniósł do Sądu, na urzędowym formularzu PPF, o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że nie posiada środków zapewniających zaspokojenie podstawowych środków egzystencji. Skarżący nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu matki, która jest emerytką z uposażeniem 1460 zł. Do miesięcznych kosztów utrzymania rodziny Skarżący zaliczył, żywność - 950 zł, opłaty za prąd, wodę i gaz - 250 zł, ubrania - 100 zł, inne w tym leki matki - 150 zł.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym majątku i dochodach wynika, że Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z matką i nie posiada żadnego majątku.
Ponadto Skarżący przedstawił oświadczenie, w którym jego matka potwierdza utrzymywanie syna.
Z uwagi na fakt, że oświadczenia Skarżącego okazały się niewystarczające dla pozytywnego rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy, referendarz sądowy wezwał Skarżącego do przesłania dodatkowych oświadczeń i dokumentów obrazujących sytuację majątkową Skarżącego. Jednakże mimo doręczenia wezwania 3 lipca 2014 r. (k-52) Skarżący nie odpowiedział na wezwanie.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwaną dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób fizycznych przyznanie prawa pomocy następuje, w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1), a w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ( pkt. 2 cyt. wyżej przepisu).
Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych można wysnuć wniosek, że wnoszenie opłat sądowych jest zasadą, natomiast zwolnienie z ich uiszczenia stanowi odstępstwo od niej. Założeniem prawa do bezpłatnej pomocy prawnej jest to, że strona - ze względu na swój stan majątkowy - nie jest w stanie ponieść jej kosztów.
Prawo pomocy jest przyznawane osobom charakteryzującym się ubóstwem (przykładowo do takich osób zaliczyć można osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione zostały całkowicie środków do życia). Ubiegający się o taką pomoc powinni poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które winny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami.