Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Borońska po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym, w sprawie z wniosku V. K. o wymierzenie grzywny Wojewodzie D. w przedmiocie nieprzekazania skargi na bezczynność postanawia: wymierzyć Wojewodzie D. grzywnę w kwocie [...] zł (słownie: [...] złotych).
Pismem z [...] r. V. K. (dalej jako: "skarżący"), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył za pośrednictwem Wojewody D. skargę na bezczynność w przedmiocie wniosku o zezwolenie na pobyt czasowy. Skarga ta wpłynęła do organu [...] r.
Pismem z [...] r. skarżący złożył wniosek o wymierzenie Wojewodzie D. grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi na bezczynność.
W uzasadnieniu wniosku podał, że do dnia jego złożenia, skarga nie wpłynęła do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek Wojewoda wniósł o jego oddalenie wskazując, że we wniesionej skardze jako skarżącego wskazano V. K. Zauważył, iż imię skarżącego wskazano błędnie, gdyż w dniu [...] r. do organu wpłynął wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy małoletniemu wówczas V. K., złożony przez ojca małoletniego, M. K. Powyższy błąd (powtórzony kilkukrotnie w treści skargi) utrudnił identyfikację strony i uniemożliwił dołączenie skargi do akt właściwej sprawy oraz przekazanie przedmiotowej skargi wraz z odpowiedzią na skargę w ustawowym terminie.
Jednocześnie Wojewoda wskazał, iż po skrupulatnych czynnościach wyjaśniających dołączył niniejszą skargę do akt przedmiotowej sprawy i w dniu [...] r. przekazał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. skargę wraz z odpowiedzią organu.
Z informacji znanych Sądowi z urzędu wynika, że ww. skarga została zadekretowana pod sygn. akt III SAB/Wr 82/19.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o ukaranie organu grzywną jest zasadny.
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2107 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Jego kontrola ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania
(art. 54 § 2 ustawy). Stosownie zaś do art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy.
Podkreślić należy, że celem grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., jest nie tylko pełnienie funkcji dyscyplinującej (mającej na celu doprowadzenie do wykonania przez organ ciążącego na nim obowiązku procesowego, o czym organ winien pamiętać), ale również funkcji represyjnej. Ta druga funkcja służy bowiem ochronie wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa strony do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki. Poza tym grzywna ta pełni również funkcję prewencyjną, albowiem ukaranie nią służy także zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ, jak i przez inne organy. W wymiarze indywidualnym ukarany organ będzie wszak chciał uniknąć powtórzenia takiej sytuacji, choćby z uwagi na związane z tym uszczuplenie środków finansowych (por. uchwała 7 sędziów NSA z 3.11.2009 r. sygn. akt II GPS 3/09, ONSAiWSA 2010/1/2, post. NSA z 11.05.2012 r. sygn. akt I OZ 328/12, Lex nr 1164456).