Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Chołuj po rozpoznaniu w dniu 14 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym, w sprawie z wniosku M. B. o wymierzenie Wojewodzie D. grzywny za nieprzekazanie skargi postanawia: 1. wymierzyć Wojewodzie D. grzywnę w wysokości 2.000 zł (słownie: dwa tysiące złotych). 2. zasądzić od Wojewody D. na rzecz skarżącej kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Pismem z 3 października 2018 r. M. B. (dalej jako: "skarżący"), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył za pośrednictwem Wojewody D. skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania z wniosku złożonego dnia 21 lutego 2018 r. o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy.
Pismem z 19 lipca 2019 r. pełnomocnik skarżącego złożył do tutejszego Sądu wniosek o wymierzenie Wojewodzie D. grzywny za nieprzekazanie skargi w terminie. W uzasadnieniu wniosku podał, że w dniach 22 lutego 2019 r., 4 kwietnia 2019 r. i 28 czerwca 2019 r. zwrócił się z wnioskami o natychmiastowe przekazanie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Wskazał, że na dzień złożenia wniosku skarga nie została w dalszym ciągu przekazana przez Wojewodę.
W odpowiedzi na powyższy wniosek organ wniósł o jego oddalenie.
W uzasadnieniu wskazał, że w okresie złożenia skargi, do urzędu wpłynęła olbrzymia ilość pism, skarg i wniosków kierowanych przez strony bądź ich pełnomocników. Ponadto, w niniejszej sprawie doszło do zaburzenia obiegu wewnętrznego dokumentów, wynikającego z niewystarczających zasobów kadrowych i technicznych, które skutkowało nieterminowym przekazaniem skargi.
Z informacji znanych Sądowi z urzędu wynika, że ww. skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania wpłynęła do tutejszego Sądu 12 sierpnia 2019 r.
i została zadekretowana pod sygn. akt III SAB/Wr 806/19.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o ukaranie organu grzywną jest zasadny.
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2107 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Jego kontrola ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Stosownie do treści art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania (art. 54 § 2 ustawy). Stosownie zaś do art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy.
Podkreślić należy, że celem grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., jest nie tylko pełnienie funkcji dyscyplinującej (mającej na celu doprowadzenie do wykonania przez organ ciążącego na nim obowiązku procesowego, o czym organ winien pamiętać), ale również funkcji represyjnej. Ta druga funkcja służy bowiem ochronie wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa strony do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki. Poza tym grzywna ta pełni również funkcję prewencyjną, albowiem ukaranie nią służy także zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ, jak i przez inne organy. W wymiarze indywidualnym ukarany organ będzie wszak chciał uniknąć powtórzenia takiej sytuacji, choćby z uwagi na związane z tym uszczuplenie środków finansowych (por. uchwała