Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, , , po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.M. na Wojewodę [...] p o s t a n a w i a odrzucić skargę 5
Pismem z dnia [...] S.M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na Wojewodę [...]. W treści skargi na podstawie art. 227 K.p.a. zawarł zarzuty wobec działania organów administracji publicznej, w tym Wojewody [...] w sprawie uzyskania informacji dotyczących obowiązku alimentacyjnego skarżącego wobec D. i R.M. Skarżący domagał się wszczęcia postępowania administracyjnego wobec pracowników administracji oraz podjęcia wobec nich czynności dyscyplinarnych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie. Wskazał, iż w skierowanym do Wojewody piśmie z dnia [...] S.M. zawarł zarzuty wobec działania Kierownika MOPR w Z., Prezydenta Miasta Z. oraz ZUS w Z. Pismo to zostało potraktowane jako skarga złożona w trybie działu VIII K.p.a. i przekazane do rozpatrzenia zgodnie z właściwością do Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Z.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi, Sąd bada przede wszystkim jej dopuszczalność, czy skarga objęta jest kognicją sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Z kolei art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., stanowi, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne,
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie,
3. postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
4. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie,
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
6. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
7. inne akty jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
8. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,
9. bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4.
Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż zasadą jest dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej jedynie wówczas, gdy organy administracyjne realizują zadania z zakresu administracji publicznej w formach władczych lub stanowiących.
W skardze skierowanej do Sądu S.M. na podstawie art. 227 K.p.a. zażądał wszczęcia postępowania administracyjnego wobec pracowników administracji winnych zaniedbania w jego sprawie oraz podjęcia wobec nich działań dyscyplinarnych. Podkreślenia wymaga, że materia objęta skargą należy do postępowania skargowego regulowanego działem VIII Kodeksu postępowania administracyjnego (K.p.a.) zatytułowanym "Skargi i wnioski". Takie skargi zgodnie z art. 228 K.p.a. składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia. W przypadku gdy przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, przepis art. 229 K.p.a. wskazuje organy administracji publicznej właściwe do ich rozpatrzenia.