Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, , , po rozpoznaniu w dniu 30 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej w zakresie wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia 29 sierpnia 2017 r. W.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r. o utracie statusu osoby bezrobotnej na okres 270 dni.
W skardze został również zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do postanowień art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Tym samym uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Stanowisko to znajduje potwierdzenie między innymi w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2010 r., I OSK 916/10 (dostępnym w internecie poprzez Centralną Bazę Orzeczeń i Informacji o Sprawach), w którym stwierdzono, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji i podanie konkretnych faktów uniemożliwia jego merytoryczną ocenę. Wobec tego to na wnioskodawcy ciąży obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności stanowiących podstawę jego wniosku.
Ponieważ postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji prowadzi do wyłomu od zasady wykonalności decyzji, strona nie może ograniczyć się w uzasadnieniu wniosku do ogólnikowego stwierdzenia, lecz precyzyjnie musi wskazać na zagrożenia płynące z jej wykonania (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OSK 768/12, opubl. w Lex nr 1145639). We wniosku należy wskazać, w czym miałoby się wyrażać niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno zatem odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II FZ 763/14, opubl. w Lex nr 1470059).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że strona skarżąca w żaden sposób nie uzasadniła przedmiotowego wniosku, domagając się jedynie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi. Wobec tego nie wykazała występowania w sprawie jakichkolwiek przesłanek skutkujących uwzględnieniem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W świetle powyższych rozważań stwierdzić należy, iż nie zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.