Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Łucja Franiczek po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącej o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi P. R. wynagrodzenie za zastępstwo prawne wykonane w ramach prawa pomocy w kwocie 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy), w tym podatek VAT w kwocie 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy).
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2011 r. referendarz sądowy ustanowił J. G. adwokata z urzędu. W dalszej kolejności Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła dla skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata P. R.
Na rozprawie w dniu 3 listopada 2011r. substytut w/w pełnomocnika zwrócił się z wnioskiem o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu, oświadczając jednocześnie, że należne wynagrodzenie nie zostało pokryte przez skarżącego w całości lub w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ustawą, wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady przyznania tego wynagrodzenia w niniejszej sprawie reguluje zatem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.), zwane dalej w skrócie rozporządzeniem. W myśl § 2 ust.1 rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia powyższej opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5 rozporządzenia. Opłata ta nie może być jednak wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy (§ 2 ust. 2 rozporządzenia). Nadto, zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia, przedmiotowa opłata zostaje przez sąd podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji, w innej sprawie niż wymienione w pkt 1 lit. a - b powyższego przepisu, 240 zł.
Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł o przyznaniu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane w ramach prawa pomocy w kwocie 240 zł, podwyższone, w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, o stawkę podatku od towarów i usług.