Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. F. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego w kwestii przyznania pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu postanawia: odmówić przyznania wynagrodzenia.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2013 r. ustanowiono dla skarżącej adwokata.
Pismem z dnia 5 grudnia 2013 r. Okręgowa Rada Adwokacka w K. wskazała jako pełnomocnika skarżącej adwokata T. B., który zgłosił się do sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013 r. oddalił skargę.
Pełnomocnik skarżącej w dniu 7 marca 2014 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyżej przywołanego wyroku wraz z wnioskiem o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. Nie zawarto jednakże oświadczenia, że koszty te nie zostały w całości ani w części opłacone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a." wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik procesowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia reguluje natomiast rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Zgodnie natomiast z § 20 cytowanego wyżej rozporządzenia każdy wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej obligatoryjnie powinien zawierać oświadczenie, że koszty te nie zostały zapłacone w całości lub części. Oświadczenie to jest niezbędnym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowi bowiem przesłankę do przyjęcia, że za świadczoną pomoc prawną pełnomocnik nie otrzymał wynagrodzenia, a zatem, że zachodzi podstawa do poniesienia tych kosztów przez Skarb Państwa. Badanie istnienia tej przesłanki jest konieczne z uwagi na fakt, że sąd jako dysponent środków publicznych odpowiada za zasadność i legalność ich wydatkowania (por. postanowienie SN z dnia 14 października 1998 r., sygn. akt. II CKN 687/98, OSNC 1999/3/63).
Jakkolwiek pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej, za którą przysługuje wynagrodzenie, to jednak nie wypełnił on dyspozycji wyżej przytoczonego § 20 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.
Zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych, brak oświadczenia pełnomocnika, o jakim mowa w § 20 rozporządzenia wywołuje skutki materialnoprawne polegające na utracie prawa do wynagrodzenia i nie stosuje się do niego trybu uzupełnienia braków formalnych pisma procesowego opisanego w art. 49 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r., II GZ 273/09, wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2006 r. sygn. akt II FSK 862/05, postanowienie NSA z dnia 18 października 2005 r., sygn. akt II FZ 625/05, oraz postanowienie NSA z 18 czerwca 2008 r. sygn. akt. I OZ 390/08 dostępne w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych - "CBO").
W tym stanie rzeczy, na podstawie wyżej przytoczonych przepisów, należało orzec jak w sentencji postanowienia.