Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Michalik po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I.S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i mianowania na równorzędne stanowisko służbowe w kwestii wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. I.S., reprezentowana przez pełnomocnika - radcę prawnego B.O., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i mianowania na równorzędne stanowisko służbowe.
W treści skargi zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że niewstrzymanie wykonania decyzji spowoduje dla skarżącej trudne do odwrócenia skutki, związane z przeniesieniem jej na nowe stanowisko, w szczególności powstanie konieczność przekazania prowadzonych spraw innemu funkcjonariuszowi, opuszczenia i opróżnienia dotychczasowego miejsca pracy z rzeczy służbowych i osobistych skarżącej, stawienia się w nowym miejscu pracy, zapoznania się z tym miejscem i z wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z rozpoczęcia wykonywania nowych obowiązków służbowych, co w razie uwzględniania skargi doprowadziłoby, w ocenie pełnomocnika, do dezorganizacji pracy zarówno Komendy Powiatowej Policji w M., jak i Komisariatu Policji w O. Ponadto pełnomocnik dodał, że skarżąca cały czas wykonuje czynności służbowe w prowadzonych sprawach i z uwagi na koniec roku statystycznego nie ma możliwości zakończenia tych spraw z powodu ich skomplikowania. Jednocześnie pełnomocnik stwierdził, że na miejsce skarżącej został przeniesiony, na mocy ostatecznej decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., funkcjonariusz R.K., który zamierza kwestionować decyzję o jego przeniesieniu na drodze sądowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu, podlegającego wykonaniu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek uzasadniających wstrzymanie przez sąd wykonania zaskarżonego aktu. Powinien on wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przy czym obowiązkiem skarżącego jest powołanie konkretnych okoliczności, odwołujących się do jego sytuacji. Wskazać przy tym należy, że szkoda, o jakiej mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., nie musi mieć charakteru materialnego, zaś trudne do odwrócenia skutki oznaczają takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe, powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 2 lutego 2016 r., II OZ 87/16, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych w skrócie CBOSA).
Zdaniem Sądu w sprawie pełnomocnik nie uprawdopodobnił wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji natomiast podniesione przez niego argumenty nie świadczą o tym, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Jednocześnie należy wyjaśnić, iż zastosowanie ochrony tymczasowej może mieć miejsce w stosunku do decyzji podlegających wykonaniu i jeszcze nie wykonanych. W niniejszej sprawie zwolnienie skarżącej z zajmowanego stanowiska służbowego w Komendzie Powiatowej Policji w M. nastąpiło z dniem 30 listopada 2016 r. natomiast mianowanie na równorzędne stanowisko w Komisariacie Policji w O. nastąpiło z dniem 1 grudnia 2016 r.
Jak wskazywał wielokrotnie NSA, wstrzymanie wykonania orzeczeń, którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności może nastąpić jedynie wyjątkowo (por. postanowienie NSA z dnia 14 października 2016 r., I OZ 1019/16; z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. akt I OZ 80/15, CBOSA). Zdaniem sądu, takich wyjątkowych okoliczności pełnomocnik skarżącej nie wskazał.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.