Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący: Sędzia WSA Stanisław Nitecki, , po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w P. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia, postanawia: odrzucić skargę;
W dniu [...] adwokat T.R. działający jako pełnomocnik A Sp. z o.o. w P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Okręgowego Inspektora Pracy w K., skargę na postanowienie tego organu z dnia [...], nr [...], wydane w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Wezwaniem z dnia 22 listopada 2013 r. wystosowanym na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV z dnia 13 listopada 2013 r., zwrócono się do wspomnianego wyżej adwokata o uzupełnienie braków formalnych skargi, poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Na dokonanie rzeczonej czynności wyznaczono termin siedmiu dni, licząc od daty doręczenia wezwania, informując o rygorze odrzucenia skargi.
Jak wynika z dołączonego do akt sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru (patrz: karta nr 163 akt sprawy), przywołane wezwanie z dnia 22 listopada 2013 r. zostało doręczone pełnomocnikowi strony skarżącej (na wskazany przezeń adres kancelarii adwokackiej) w dniu [...], a konsekwencji zakreślony w jego treści termin upłynął z dniem [...] (piątek).
Odpowiadając na przedmiotowe wezwanie, adwokat T.R. nadesłał wprawdzie odpis wymaganego pełnomocnictwa do występowania w imieniu strony, jednak uczynił to dopiero w dniu [...] (co potwierdza data stempla pocztowego na kopercie nadawczej - karta nr 185 akt sprawy).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 34 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a., strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Zgodnie przy tym z art. 35 §1 cytowanej regulacji, pełnomocnikiem strony będącej osobą fizyczną może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne. Artykuł 37 §1 p.p.s.a. określa natomiast, że pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
W świetle przywołanych wyżej unormowań nie budzi wątpliwości, że warunkiem nadania skardze dalszego biegu było złożenie przez adwokata T.R. pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania w niniejszej sprawie A Sp. z o.o.
Z brzmienia art. 49 §1 p.p.s.a. wynika przy tym, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych skargi w zakreślonym terminie, sąd z mocy art. 58 §1 pkt 3 przywołanej ustawy, orzeka o jej odrzuceniu.
W terminie, który wyznaczony został w stosownym wezwaniu, adwokat T.R. nie przedłożył pełnomocnictwa do reprezentowania strony skarżącej w sprawie. Z kolei przedłożenie przezeń rzeczonego pełnomocnictwa po upływie tego terminu jest w świetle art. 85 p.p.s.a. czynnością bezskuteczną. W tym stanie rzeczy skargę należało odrzucić działając na podstawie cytowanego art. 58 §1 pkt 3 i §3 tej ustawy.
Wobec powyższego, wniosek strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy stał się bezprzedmiotowy i dlatego nie podlega rozpoznaniu. Obejmował on bowiem swoim zakresem zwolnienie od kosztów sądowych, tymczasem odrzucenie skargi powoduje, że strona nie jest na obecnym etapie postępowania obowiązana do ich uiszczenia.