Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego postanawia: 1. zwolnić skarżącą od kosztów sądowych, 2. ustanowić radcę prawnego dla skarżącej.
Wraz ze skargą z dnia 28 października 2013 r. A.K. złożyła do Sądu urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym oznaczyła, iż domaga się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika procesowego w osobie radcy prawnego.
Równocześnie strona oświadczyła, że gospodaruje samotnie, nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani nieruchomości i uzyskuje dochód z tytułu emerytury w kwocie 1.100 zł.
Następnie, to jest w dniu 3 grudnia 2013 r. A.K. nadała do Sądu drugi formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, gdzie powtórzyła swoje wcześniejsze oświadczenia. Sprecyzowała jednak, że wysokość jej emerytury wynosi aktualnie 1.300 zł.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.
Stosownie do treści art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 tej ustawy, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Odnosząc się do wniosku A.K. należy podnieść, iż w myśl zasady sformułowanej w art. 246 §1 pkt 1 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym (czyli zgodnie z art. 245 §2 cytowanej regulacji, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W tym kontekście uznano, że okoliczności sprawy uzasadniają uwzględnienie zgłoszonego żądania.
Z oświadczeń wyżej wymienionej wynika bowiem, że nie posiada ona żadnych zasobów finansowych ani łatwego do spieniężenia majątku. Równocześnie, oceniając jej sytuację materialną wzięto pod uwagę ustalenia, jakie poczyniono na podstawie oświadczeń złożonych przez nią w zakresie innej sprawy z jej skargi, w której także ubiegała się o przyznanie prawa pomocy (sygn. akt IV SA/Gl 823/10) oraz dokumentów, które zostały dołączone do akt tego postępowania. W tym zakresie uwzględniono, że wnioskująca jest osobą niepełnosprawną, w podeszłym wieku (76 lat), zamieszkuje w 2 pokojach (z osobnym wejściem), które stanowią część domu będącego jej współwłasnością, zaś jedynym źródłem dochodu jest dla niej emerytura wynosząca zaledwie 1.300 zł (potwierdzona stosownym dokumentem kwota za sierpień 2010 r. wynosiła 1.138,95 zł). Uznano przy tym, że nie ma konieczności aktualizowania wspomnianych danych i wzywania w tym celu skarżącej o nadesłanie stosownych dokumentów źródłowych. Brak jest bowiem okoliczności mogących wskazywać na to, aby jej sytuacja materialna i życiowa mogła ulec w międzyczasie wyraźnej poprawie, zwłaszcza że z względu na wiek i niepełnosprawność jest ona w stanie uzyskać innych dochodów, w szczególności poprzez podjęcie pracy.
Mając na względzie powyższe, stwierdzić przyjdzie, iż skarżąca wykazała w sposób dostatecznie wiarygodny, że nie jest w stanie wygenerować oszczędności wystarczających na uiszczenie jakichkolwiek kosztów związanych z niniejszym postępowaniem i dlatego postanowiono jak w sentencji, działając na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 7 p.p.s.a. oraz w oparciu o art. 246 §1 pkt 1 tej ustawy.