Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J.F. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącej o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu postanawia: przyznać od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. K. wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 24 maja 2013 r. przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu.
Pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. Okręgowa Rada Adwokacka w K. wskazała jako pełnomocnika skarżącej adwokata M.K., która zgłosiła się do sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 20 września 2013 r. oddalił skargę.
Pełnomocnik skarżącej w dniu 12 listopada 2013 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyżej przywołanego wyroku wraz z wnioskiem o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. W piśmie tym pełnomocnik zawarł również oświadczenie, że koszty te nie zostały w całości ani w części opłacone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik procesowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia reguluje natomiast rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Natomiast w myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b powołanego rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej stawki minimalne wynoszą 50 % stawki minimalnej przewidzianej za udział w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, a jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, nie mniej niż 120 zł. Z kolei według § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia w innej sprawie niż wymieniona w pkt 1 lit. a - b cytowanego przepisu stawka w pierwszej instancji wynosi 240 zł. W niniejszej sprawie pełnomocnik, który prowadził sprawę w pierwszej instancji i sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Zgodnie więc z powołanymi wyżej przepisami jego wynagrodzenie winno wynieść 120 zł (50% z kwoty 240 zł). Kwotę tę należy jednak powiększyć, zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia o podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości 23 %, co łącznie daje kwotę 147,60 zł.
W tym stanie rzeczy, wobec poprawnego wniosku należało orzec o przyznaniu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane w ramach prawa pomocy przyznanego skarżącej z urzędu w wysokości jak w sentencji.