Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu K.C. (C.) kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden zł 40/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Wyrokiem z dnia 8 lipca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł o oddaleniu skargi.
Następnie, postanowieniem z dnia 7 listopada 2016 r. starszy referendarz sądowy uwzględnił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy ustanawiając dla niego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w K. wyznaczyła radcę prawnego K. C..
W dniu 19 grudnia 2016 r. wspomniany pełnomocnik złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej wyroku wywodząc, iż orzeczenie to nie narusza prawa materialnego ani przepisów postępowania oraz popierając swoje stanowisko stosowną argumentacją. Równocześnie wniósł o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej za sporządzenie niniejszej opinii składając oświadczenie, że koszty te nie zostały zapłacone w całości ani w części.
Zarządzeniem z dnia 29 grudnia 2016 r. sędzia sprawozdawca uznał, iż przedmiotowa opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej sporządzona została w sposób rzetelny.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznanej sprawie mają zastosowanie zasady określone w uregulowaniach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805). Zgodnie z § 2 tego aktu wykonawczego, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Stosownie do § 4 ust. 1 rzeczonego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w jego rozdziałach 2-4. Ustęp 2 tego przepisu określa zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w przywołanym ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.