Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie rodziny zastępczej postanawia odrzucić skargę
Skarżący K. M. w dniu [...]r., listem poleconym, skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. skargę na postanowienie tego organu z dnia [...]r. nr [...]. Orzeczenie powyższe organ wysalł na adres skarżącego. Przesyłka pocztowa zawierająca postanowienie została odebrana przez skarżącego w dniu 15 stycznia 2010r.
Zaskarżone orzeczenie zawierało pouczenie o możliwości wniesienia skargi ze wskazaniem trybu i terminu do jej wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do postanowień art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270) skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a zgodnie z treścią art. 54 § 1 wyżej cytowanej ustawy, wniesienie skargi odbywa się za pośrednictwem organu, którego rozstrzygnięcie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
Analiza akt sprawy pozwoliła na ustalenie, iż skarżący wniósł skargę z uchybieniem terminu do jej wniesienia, co winno skutkować odrzucenie skargi po myśli art. 58 §1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002r.
Należy zauważyć, iż termin do wniesienia skargi jest terminem proceduralnym i jako taki podlegać może przywróceniu. Ustawodawca jednak uzależnił tę możliwość od złożenia przez stronę wniosku o przywrócenie terminu określając nadto w art. 87 wyżej wskazanej ustawy szczegółowe warunki, od których spełnienia zależy możliwość przywrócenia terminu do wykonania określonej czynności.
Skarżący nie wystąpił ze stosownym wnioskiem, wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.