Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Siudyka po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: organ odwoławczy) utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. (dalej: organ pierwszej instancji) z dnia [...] r. [...] ustalającej E. B. (dalej: skarżąca) kwotę nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 sierpnia 2013 r. w wysokości 2.400,00 zł, kwotę odsetek od nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na dzień wydania decyzji w wysokości 410,41 zł oraz orzekającej obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń wraz z odsetkami ustawowymi.
Na wskazaną na wstępie decyzję organu odwoławczego z dnia [...]r. skarżąca wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Odpowiadając na skargę, organ odwoławczy wniósł o umorzenie postępowania z uwagi na uwzględnienie skargi w całości. Organ odwoławczy zaznaczył, że decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił on decyzję stanowiącą przedmiot skargi oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] r. i stwierdził nieważność decyzji organu pierwszej instancji. W wydanej w wyniku uwzględnienia skargi decyzji organ odwoławczy stwierdził również, że zaskarżona do Sądu decyzja nie została wydana bez podstawy prawnej ani z rażącym naruszeniem prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: P.p.s.a., organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.
Zgodnie natomiast z art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe.
Bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego ma miejsce wówczas, kiedy w toku postępowania, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżone rozstrzygnięcie organu zostanie pozbawione bytu prawnego w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień autokontrolnych, przewidzianych w art. 54 § 3 P.p.s.a.
Wskazana wyżej sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie. Z odpowiedzi na skargę oraz z akt administracyjnych wynika, że organ odwoławczy, po wniesieniu skargi, działając w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji organu pierwszej instancji, nadto stwierdził nieważność decyzji organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wypełnił również zawartą w art. 54 § 3 P.p.s.a. dyspozycję stwierdzając, że zaskarżona do tut. Sądu decyzja nie została wydana bez podstawy prawnej ani z rażącym naruszeniem prawa. Z akt sprawy wynika ponadto, że decyzja wydana w wyniku autokontroli nie została zaskarżona.
W wyniku podjętych przez organ odwoławczy działań zaskarżona do sądu administracyjnego decyzja utraciła swój byt prawny wskutek jej uchylenia. Skoro zatem decyzja, stanowiąca przedmiot skargi, została wyeliminowana z obrotu prawnego, postępowanie zainicjowane wniesieniem skargi stało się bezprzedmiotowe, co skutkuje koniecznością jego umorzenia.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.