Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, , , po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.K. na uchwałę Rady Miasta N. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie skargi na działanie Wójta Gminy N. w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata postanawia: umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 28 marca 2013 roku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę Z.K. na uchwałę Rady Miasta N. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skargi na działanie Wójta Gminy N.
W dniu 8 kwietnia 2013 roku skarżący złożył urzędowy formularz wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 roku o przyznanie prawa pomocy "PPF" wskazując, iż domaga się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.
Pismem z dnia 8 maja 2013 roku Sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia danych zawartych we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 roku.
W zakreślonym terminie skarżący nadesłał pismo z dnia 15 maja 2013 roku w którym oświadczył, iż "rezygnuje z wniesienia kasacji od postanowienia z dnia 28 marca 2013 r." oraz, że "nie będzie mu potrzebna pomoc prawna".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z regulacją z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - w skrócie P.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Zatem podstawą orzekania przez sąd administracyjny w przedmiocie prawa pomocy jest zawsze wniosek strony, który wyraża jej wolę w tym zakresie. Cofnięcie wniosku o przyznanie prawa pomocy uzewnętrznia zatem wolę strony, że nie jest ona zainteresowana rozpoznaniem jej uprawnień do uzyskania prawa pomocy.
W niniejszej sprawie z treści pisma Z.K. z dnia 15 maja 2013 r. wynika, że jego intencją jest cofnięcie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Cofnięcie wniosku, wobec treści art. 243 § 1 P.p.s.a., nie może więc być ignorowane i powinno prowadzić do stwierdzenia, że postępowanie w zakresie prawa pomocy jest bezprzedmiotowe. Z tego też powodu należało umorzyć postępowanie z wniosku skarżącego o przyznaniu prawa pomocy na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w związku z art. 64 § 3 P.p.s.a., co orzeczono jak w sentencji postanowienia.