Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie dodatku do zasiłku rodzinnego w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
B. R. pismem z dnia 14 grudnia 2016 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza R. z dnia [...] uchylającą w całości decyzję z dnia [...] przyznającą prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania na pokrycie kosztów dojazdu na K. R. w okresie od 1 września 2011 r. do 31 października 2011 r. oraz o odmowie przyznania powyższego dodatku. We wskazanym piśmie skarżąca wystąpiła do tutejszego Sądu z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) stanowi, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże, w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Zgodnie z przedstawioną regulacją prawną wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest instytucją o charakterze wyjątkowym, stanowiącą odstępstwo od ogólnej reguły, zgodnie z którą wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu.
Ciężar wykazania, że wykonanie decyzji rodzi niebezpieczeństwo wywołania po stronie skarżącego szkody i to o znacznych rozmiarach lub powstania trudnych do odwrócenia skutków, spoczywa na wnioskodawcy. Wniosek w tym zakresie powinien wobec tego zawierać konkretne informacje o stanie faktycznym oraz okoliczności pozwalające na przyjęcie, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd nie dokonuje natomiast oceny zasadności skargi, gdyż ustawa normująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera regulacji umożliwiającej zastosowanie omawianej instytucji w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości zaskarżonego aktu lub czynności.
Mając na uwadze przedstawione powyżej rozważania przyjdzie stwierdzić, że skarżąca we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zamieściła żadnych argumentów merytorycznych uzasadniających podjęcie takiego rozstrzygnięcia. Przedstawiona przez skarżącą argumentacja odnosi się do sytuacji, która hipotetycznie może zaistnieć, a obecnie jeszcze nie występuje. Przedstawiona argumentacja nie daje podstaw do uwzględnienia wniesionego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W świetle przedstawionej argumentacji przez skarżącą trudno mówić o wyrządzeniu znacznej szkody, ponadto brak jest przesłanek do stwierdzenia wystąpienia nieodwracalnych skutków.
W tych okolicznościach uznano, że wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie. Mając na względzie przedstawioną argumentację, na mocy art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.