Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w pieczy zastępczej w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi T. L. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2016 r. starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w Katowicach wyznaczyła adwokata T. L.
Wyrokiem z dnia 13 lutego 2017 r. Sąd orzekł o oddaleniu skargi, z kolei postanowieniem wydanym w dniu 4 kwietnia 2017 r. starszy referendarz sądowy przyznał wspomnianemu pełnomocnikowi kwotę 295,20 zł tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu (w postępowaniu sądowym I instancji).
Adwokat T. L. złożył od powyższego wyroku skargę kasacyjną zarzucając temu orzeczeniu naruszenie prawa materialnego. W treści rzeczonej skargi kasacyjnej zażądał przyznania kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym składając oświadczenie, iż nie zostały one pokryte przez skarżącego w całości ani w części.
Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2018 r. (sygn. akt I OSK 1772/17), wydanym na posiedzeniu niejawnym, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił tą skargę kasacyjną.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W pierwszej kolejności należy raz jeszcze zaznaczyć, że wynagrodzenie za udział w postępowaniu sądowym pierwszej instancji zostało już przyznane pełnomocnikowi skarżącego postanowieniem wydanym w dniu 4 kwietnia 2017 r. W rezultacie, niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie kosztów należnych mu za udział w dalszym toku postępowania w niniejszej sprawie, który sprowadził się do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tutejszego Sądu.
Wniosek o te koszty należało rozpoznać stosując rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714 ze zm.). Jakkolwiek bowiem niniejsza sprawa została zainicjowana przed wejściem w życie tego aktu wykonawczego (czyli przed 1 listopada 2016 r.), to już zakończenie postępowania sądowego pierwszej instancji (czyli wydanie wyroku przez tutejszy Sąd) nastąpiło po tej dacie (w dniu 13 lutego 2017 r.), a w rezultacie, norma intertemporalna wyrażona w § 22 rzeczonego rozporządzenia, nakazująca stosowanie przepisów dotychczasowych (to jest wcześniejszych rozporządzeń) nie ma tu zastosowania.
Zgodnie z § 2 przywołanego rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata ustanowionego z urzędu. W treści § 4 ust. 1 sformułowano zasadę, zgodnie z którą opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei ustęp 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy adwokata, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 147,60 zł, na co składa się opłata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej, w kwocie wynikającej z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b przywołanego rozporządzenia, wynoszącej 120 zł, to jest odpowiadającej 50% opłaty określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit c tego aktu, podwyższona o podatek od towarów i usług, wg stawki 23 %, w kwocie 27,60 zł, stosownie do § 4 ust. 3 cyt. rozporządzenia.
Rozstrzygnięcie wydano nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.