Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji dotyczącej zasiłku celowego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu M. R. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem z dnia 16 maja 2017 r. starszy referendarz sądowy ustanowił dla M. F. pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła radcę prawnego M. R.
Wyrokiem z dnia 5 października 2017 r. tutejszy Sąd orzekł o oddaleniu skargi, z kolei postanowieniem wydanym w dniu 10 października 2017 r. starszy referendarz sądowy przyznał wspomnianej pełnomocnik kwotę 295,20 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącemu z urzędu (w postępowaniu sądowym pierwszej instancji).
Następnie, w dniu 11 grudnia 2017 r. radca prawny M. R. złożyła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie wyroku wywodząc, iż orzeczenie to nie narusza prawa materialnego ani procesowego. Równocześnie zażądała przyznania kosztów pomocy prawnej za sporządzenie przedmiotowej opinii oświadczając, iż koszty te nie zostały uiszczone w całości lub w części.
Zarządzeniem z dnia 5 stycznia 2018 r. sędzia sprawozdawca uznał, iż powyższa opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej jest rzetelna.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W pierwszej kolejności należy raz jeszcze zaznaczyć, że wynagrodzenie za udział w postępowaniu sądowym pierwszej instancji zostało już przyznane pełnomocnik skarżącego postanowieniem wydanym w dniu 10 października 2017 r. W rezultacie, niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie kosztów należnych jej za udział w dalszym toku postępowania w niniejszej sprawie, który sprowadził się do sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tutejszego Sądu.
Odnosząc się do złożonego w tym zakresie wniosku godzi się podnieść, iż zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715 ze zm.), koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu. W treści § 4 ust. 1 sformułowano zasadę, zgodnie z którą opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei ustęp 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy radcy prawnego, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnik strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., przyznano jej wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej na podstawie § 4 ust. 1 w związku z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b przywołanego rozporządzenia, w kwocie 120 zł odpowiadającej 50 % opłaty określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit c tego aktu. Przedmiotową kwotę podwyższono o podatek od towarów i usług, w kwocie 27,60 zł, zgodnie z § 4 ust. 3 cyt. rozporządzenia.
Niniejsze rozstrzygnięcie wydano nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.