Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 11 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu postanawia: przyznać adwokatowi M. K. kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć zł 20/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem wydanym w dniu 10 maja 2018 r. starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w Katowicach wyznaczyła adwokata M. K.
Pismem procesowym datowanym na 19 czerwca 2018 r. wskazany wyżej pełnomocnik podtrzymał skargę, zażądał uchylenia zaskarżonej decyzji oraz wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego z urzędu wywodząc, iż nie zostały one uiszczone w całości ani w części. Następnie, na rozprawie przeprowadzonej w dniu 31 lipca 2018 r. poparł w całej rozciągłości skargę strony.
Wyrokiem z dnia 31 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę w niniejszej sprawie.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznanym przypadku mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714 ze zm.). Jak wynika z § 2 tego aktu, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata ustanowionego z urzędu. W treści § 4 ust. 1 sformułowano zasadę, zgodnie z którą opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei ustęp 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy adwokata, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej na podstawie § 4 ust. 1 tego aktu wykonawczego, w wysokości 295,20 zł, na co składa się opłata za udział w postępowaniu sądowym pierwszej instancji, w kwocie 240 zł, określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c, którą to kwotę podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 55,20 zł.
Zważywszy wszystkie zaprezentowane wyżej okoliczności postanowiono jak w sentencji, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.