Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia należności wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu K. M. kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć zł 20/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2018 r. starszy referendarz sądowy uwzględnił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy, ustanawiając dla niego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w Katowicach wyznaczyła radcę prawnego K. M.
W dniu 20 lipca 2018 r. wymieniona pełnomocnik przeglądała akta niniejszej sprawy, z kolei w dniu 22 sierpnia 2018 r. nadała do Sądu pismo procesowe, w którym podtrzymała skargę oraz uzupełniła ją o dodatkowe zarzuty i twierdzenia popierając swoje stanowisko stosowną argumentacją. Równocześnie zażądała przyznania kosztów udzielonej stronie pomocy prawnej, według norm przepisanych oświadczając, iż nie zostały one opłacone. Następnie, na rozprawie przeprowadzonej w dniu 18 września 2018 r. upoważniona przez wspomnianą pełnomocnik aplikant radcowski wniosła i wywiodła jak w skardze.
Wyrokiem z dnia 18 września 2018 r. Sąd oddalił skargę w niniejszej sprawie.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznanym przypadku mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715 ze zm.). Jak wynika z § 2 tego aktu, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu. W treści § 4 ust. 1 sformułowano zasadę, zgodnie z którą opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei ustęp 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy radcy prawnego, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść powyższych unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnik strony przez pryzmat kryteriów określonych w przywołanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., przyznano jej zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, na podstawie § 4 ust. 1 tego aktu wykonawczego, w wysokości 295,20 zł, na co składa się opłata za udział w postępowaniu pierwszej instancji, w kwocie 240 zł określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c, którą to kwotę podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 55,20 zł.
Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.