Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego w kwestii skargi kasacyjnej skarżącej z dnia [...] postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 15 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Pismem z [...] skarżąca wniosła na powyższe orzeczenie samodzielnie sporządzoną i podpisaną skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego z wyjątkiem sytuacji, gdy jest ona sporządzona przez sędziego, prokuratora, notariusza, radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych, będącego stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Sporządzenia skargi kasacyjnej przez fachowego pełnomocnika stanowi jedną z przesłanek jej dopuszczalności, której uchybienie skutkuje odrzuceniem skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 P.p.s.a.
Zarówno z akt sprawy, jak i akt administracyjnych nie wynika, że skarżąca należy do jednej z wymienionej wyżej kategorii osób, a zatem stosownie do art. 175 § 1 P.p.s.a wniesiona przez nią skarga kasacyjna winna być sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika - adwokata lub radcę prawnego. Tymczasem należy stwierdzić, iż pismo z dnia [...] określone jako skarga kasacyjna nie spełnia tego wymogu. Co więcej skarga kasacyjna może być wniesiona dopiero po doręczeniu odpisu orzeczenia z uzasadnieniem, które w niniejszej sprawie nie miało miejsca (art. 177 § 1 P.p.s.a.).
W tym stanie rzeczy na mocy art. 178 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.