Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka w kwestii wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a: odmówić przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta P. z dnia [...]r. nr [...], na mocy której odmówiono przyznania K. K. prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka. Odpis decyzji został doręczony stronie w dniu 6 lutego 2018 r.
W dniu 9 marca 2018 r. K. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na wyżej wymienioną decyzję wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia.
W uzasadnieniu wniosku podniósł, że decyzję doręczono w czasie jego nieobecności w domu, przesyłkę odebrał jego ojciec i nie poinformował go o tym fakcie. Wskazał, iż decyzję otrzymał dopiero w dniu 8 marca 2018 r. Ponadto oświadczył, iż jego ojciec jest emerytem, ma problemy zdrowotne i zażywa silne leki przeciwbólowe, które obniżają jego koncentrację. Dodał również, że "w tym samym tygodniu wpłynęło jeszcze jedno pismo z SKO, nieświadomie ojciec połączył te dwa pisma w jedną sprawę i był przekonany, iż przekazał obydwa listy". Jednocześnie stwierdził, że jego ojciec nie jest dorosłym domownikiem, chociaż mieszka pod tym samym adresem co on ale w innym mieszkaniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się, zgodnie z art. 87 P.p.s.a., do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w tym piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Przepis art. 86 § 1 P.p.s.a. jednakże nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu, co daje możliwość uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności. Według ugruntowanego orzecznictwa jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Obowiązkiem strony jest dochowanie szczególnej staranności przy dokonywaniu wszelkich czynności procesowych i przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto to na stronie ciąży wykazanie należytej staranności w uprawdopodobnieniu braku winy w uchybieniu danego terminu. W konsekwencji przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, nie ryzykując zdrowiem lub życiem własnym bądź innych, lub nie narażając siebie bądź innych na poważne straty majątkowe. Dla przykładu okolicznością wskazującą na brak winy osoby zainteresowanej w niedochowaniu terminu jest m.in.: przerwa w komunikacji, nagła choroba, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 grudnia 2010 r., Sygn. akt II SA/Łd 1199/10, Lex nr 755754).
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki uzasadniające przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżący podniósł, że zaskarżona decyzja została doręczona podczas jego nieobecności w domu i odebrana przez jego ojca. Natomiast skarżący zapoznał się z treścią tej decyzji dopiero w dniu 8 marca 2018 r. W ocenie skarżącego o braku jego winy świadczy fakt, iż decyzja nie została mu przez ojca przekazana. Poza tym zdaniem skarżącego powodem, dla którego ojciec nie powiadomił go o przesyłce były jego problemy ze zdrowiem. Jednakże z akt administracyjnych wynika, że zaskarżona decyzja została prawidłowo doręczona dorosłemu domownikowi w dniu 6 lutego 2018 r. Natomiast okoliczność, że dorosły domownik nie przekazał przesyłki skarżącemu nie świadczy o spełnieniu przesłanki do przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Skarżący nie uprawdopodobnił również, że jego ojciec nie jest dorosłym domownikiem albowiem wskazał swój adres zamieszkania.
Z tych względów, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., Sąd postanowił jak sentencji.