Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi: M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku rodzinnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie.
W dniu [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C., wpłynęła skarga M.T. na z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku rodzinnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego.
Wraz z odpowiedzią na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania w sprawie, albowiem po zapoznaniu się ze skargą uwzględnił podniesione w niej zarzuty i decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił zaskarżone orzeczenie jak również decyzję organu pierwszej instancji oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
W myśl art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy stało się ono z innych przyczyn bezprzedmiotowe.
W doktrynie oraz judykaturze panuje zgodny pogląd, iż do tej kategorii przyczyn umorzenia postępowania należy zaliczyć wdrożenie trybu autokontroli, określonego w treści art. 54 § 3 p.p.s.a. i uchylenie w jego następstwie zaskarżonej decyzji.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca M.t. skutecznie zainicjowała postępowanie sądowoadministracyjne, a wniesiona przez nią skarga nie była obarczona przeszkodami natury formalnej. Jednocześnie organ II instancji działając w oparciu o treść art. 54 § 3 p.p.s.a. stanowiącego, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do rozpoczęcia rozprawy, uchylił wydaną przez siebie decyzję jak również decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
W tej sytuacji na podstawie wyżej cytowanych przepisów należało orzec jak w sentencji postanowienia.
Sd