Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, , , po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego w kwestii wniosku pełnomocnika strony skarżącej o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi B.J. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu
W sprawie ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 3 grudnia 2012r. oddalił skargę.
Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013r. Sąd przyznał adwokatowi B.J. kwotę 295,20 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
W dniu 13 lutego 2013r. pełnomocnik strony skarżącej złożył sporządzoną przez siebie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z pismem zawierającym wniosek o przyznanie nieopłaconych w całości ani w części kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu w sprawie sporządzenia tej opinii.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Pełnomocnik ustanowiony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 250 P.p.s.a. w związku z faktycznym udzielaniem pomocy prawnej.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348), zwane dalej rozporządzeniem.
Stosownie do regulacji § 19 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) powołanego rozporządzenia, stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W przedmiotowej sprawie stawka minimalna określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) cytowanego rozporządzenia wynosi 240 zł, zatem wynagrodzenie należne adwokatowi za dokonaną czynność wynosi 120 zł (50% z kwoty 240 zł).
Mając na uwadze powyższe uregulowania Sąd przyznał adwokatowi B.J. za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynagrodzenie w wysokości 120 zł, które zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia należało powiększyć o 23% podatku VAT.
W tym stanie rzeczy, należało orzec jak w sentencji postanowienia.