Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. F . na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu M.P. kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć zł 20/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2016 r., wydanym w zakresie sprawy o sygn. akt IV SO/Gl 13/16 starszy referendarz sądowy uwzględnił wniosek M.F. o przyznanie prawa pomocy ustanawiając dla niego pełnomocnika z urzędu (do reprezentowania w sprawie o sygn. akt IV SA/Gl 445/16), na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w K. wyznaczyła radcę prawnego M. P..
W dniu 13 lipca 2016 r., wspomniany pełnomocnik przeglądał akta administracyjne niniejszej sprawy, z kolei w dniu 4 sierpnia 2016 r. nadał do Sądu pismo procesowe datowane na 2 sierpnia 2016 r., w którym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji popierając swoje stanowisko stosowną argumentacją. Równocześnie w piśmie tym zażądał przyznania mu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, iż nie zostały one pokryte w żadnej części.
Postępowanie przed tutejszym Sądem w zakresie niniejszej sprawy zostało zakończone wyrokiem z dnia 8 grudnia 2016 r. rozstrzygającym o oddaleniu skargi.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznanej sprawie zastosowanie mają zasady określone w uregulowaniach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805). Zgodnie z § 2 tego aktu wykonawczego, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego. Stosownie do § 4 ust. 1 rzeczonego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w jego rozdziałach 2-4. Ustęp 2 tego przepisu określa zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w przywołanym ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 295,20 zł, na którą składa się wynagrodzenie za udział w postępowaniu pierwszej instancji, w kwocie 240 zł, ustalone na podstawie § 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, jako ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c tego aktu. Kwotę tą podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 55,20 zł;
Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.
Uwzględniono przy tym treść § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715). Z przepisu tego wynika bowiem, że chociaż wspomniane - nowe - rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 listopada 2016 r., to jednak w sprawach wszczętych i niezakończonych przed tą datą (jak w sprawie niniejszej, która została wszczęta w dniu 25 kwietnia 2016 r.), stosuje się przepisy dotychczasowe, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.