Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. V. (V.) na pismo Komendanta Powiatowego Policji w R. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie działania funkcjonariusza Policji w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi Ł. I. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem wydanym w dniu 19 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę w niniejszej sprawie.
Następnie, postanowieniem z dnia 7 września 2017 r. starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła adwokata Ł. I..
W dniu 20 października 2017 r. wspomniany pełnomocnik złożył do Sądu opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia o odrzuceniu skargi wnosząc równocześnie o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 7 listopada 2017 r. starszy referendarz sądowy przyznał wyżej wymienionemu kwotę 221,40 zł tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu (polegającej na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia o odrzuceniu skargi).
W międzyczasie, postanowieniem z dnia 16 października 2017 r. tutejszy Sąd odrzucił skargę kasacyjną, która została sporządzona osobiście przez M. V.
Następnie, w dniu 17 listopada 2017 r. adwokat Ł. I. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wspomnianego postanowienia z dnia 16 października 2017 r. także tu składając wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oraz składając oświadczenie, iż koszty te nie zostały uiszczone w części ani w całości.
Zarządzeniem z dnia 24 listopada 2017 r. sędzia sprawozdawca uznała, iż złożona przez wnioskującego opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 16 października 2017 r. została sporządzona z zachowaniem zasad należytej staranności.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznanym przypadku mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714 ze zm.).
Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata ustanowionego z urzędu. W treści § 4 ust. 1 sformułowano zasadę, zgodnie z którą opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei ustęp 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy adwokata, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.