Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, , , po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego w zakresie wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...]r., orzekającą o uznaniu zrealizowanych przez A.D. świadczeń w formie dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem N.D. w okresie korzystania z urlopu wychowawczego, tj. w okresie od 01 listopada 2013 r. do 30 września 2014 r. w wysokości 4 400, 00 zł jako nienależnie pobrane.
Pismem datowanym na dzień 14 maja 2015 r. A.D. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na wymienioną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B., w której zawarła wniosek o wstrzymanie jej wykonania.
W uzasadnieniu tego wniosku skarżąca powołała się na swoją trudną sytuację finansową. Podniosła, że wysokość świadczeń, które w związku z wydaną decyzją będzie musiała zwrócić, jest wielokrotnie wyższa od uzyskiwanych przez nią dochodów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej "P.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Z przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, że wstrzymaniu podlegają tylko takie akty, które nadają się do wykonania. Wykonanie aktu administracyjnego oznacza natomiast spowodowanie w sposób dobrowolny lub w trybie przymusowym takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest więc każde zachowanie się adresata aktu zobowiązanego do jego wykonania, polegające na działaniu, zaniechaniu określonego działania, znoszeniu zachowań innych podmiotów. Nie każdy akt kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.
Co do zasady z przymiotu wykonalności nie korzystają akty administracyjne odmowne oraz te spośród konstytutywnych aktów uprawniających, które dla spowodowania stanu prawnego lub faktycznego w nich określonego nie wymagają żadnych działań ze strony podmiotów uprawnionych. Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy właściwego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (zob. T. Woś, Postępowanie sądowo-administracyjne, wyd. PWN, Warszawa 1996, s. 147; postanowienie NSA z dnia 24 września 2009r. II OZ 782/09 publ. Lex nr 629019).
W niniejszej sprawie wniosek A.D. dotyczy wstrzymania wykonania decyzji o uznaniu kwoty pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego za nienależne pobrane świadczenie. W przekonaniu Sądu rozstrzygnięcie tego rodzaju nie należy do kategorii aktów nadających się do wykonania. Ustalenie przez organ wysokości nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych jest w istocie stwierdzeniem określonego stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie wydania decyzji. Natomiast wykonaniem w rozumieniu art. 61 § 3 P.p.s.a. nie jest możliwość przyszłego orzeczenia przez organ o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. Tym samym zaskarżona decyzja nie skutkuje dla skarżącej niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Stwierdzić więc należy, że decyzja uznająca kwotę pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego za nienależnie pobrane świadczenie, jako nie nadająca się do wykonania, nie mieści się w zakresie przedmiotowym normy z art. 61 § 3 P.p.s.a.
Wobec powyższego, na podstawie 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.