Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Siudyka po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi MS. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie dotyczącej przyznania zasiłku okresowego w kwestii wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia [...]r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania przez M.S. od decyzji Prezydenta Miasta M. z dnia [...]r. nr [...], odmawiającej przyznania mu zasiłku okresowego z powodu bezrobocia. Wyżej wymienione postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 26 marca 2018 r. A zatem termin do wniesienia skargi na wyżej wymienione postanowienie upłynął bezskutecznie w dniu 25 kwietnia 2018 r.
Tymczasem dopiero w dniu 2 maja 2018 r. skarżący nadał, za pośrednictwem poczty, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na postanowienie z dnia [...] r.
W treści skargi zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, uzasadniając go faktem równoczesnego prowadzenia dwóch spraw w sądzie administracyjnym, uczestnictwem w postępowaniach procesowych od września 2013 r., korespondencją w sprawie ok. 50 przesyłek (w większości powiadomienia o terminach).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. z 2018 r., poz.1302), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się, zgodnie z art. 87 P.p.s.a., do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w tym piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany przy zastosowaniu obiektywnego miernika staranności, jaki można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Natomiast do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się stany nadzwyczajne, takie jak np. problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe, obłożna choroba (por. postanowienie NSA z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt II GZ 752/13, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Poza tym należy podkreślić, że choroba jako taka nie stanowi przyczyny usprawiedliwiającej przywrócenie terminu, a tylko choroba nagła, niepozwalająca na wyręczenie się inną osobą stanowi o braku winy (por. wyrok NSA z dnia 4 września 2001 r., sygn. akt II SA/Po 2646/00) i dotyczy to nawet choroby wymagającej leżenia (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 809/04).
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazał, aby zaistniały okoliczności, które usprawiedliwiały uchybienie terminowi do wniesienia skargi, w szczególności nie uprawdopodobnił braku swojej winy. Jednocześnie wskazanie przez skarżącego, że powodem niedochowania terminu do wniesienia skargi było prowadzenie kilku spraw sądowych i związana z tym liczna korespondencja w ocenie sądu nie stanowi wypełnienia przesłanki określonej w art. 87 § 2 P.p.s.a.
Z tych względów, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., Sąd postanowił jak sentencji.