Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej w kwestii wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia oddalić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z 24 lipca 2017 r. sygn. akt IV SA/GI 610/17 odrzucił skargę J. G. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej. W uzasadnieniu wskazanego postanowienia zamieszczono stwierdzenie, że z uwagi na brak wniosku o przywrócenie terminu Sąd nie rozpoznawał tej kwestii przy podejmowaniu tego orzeczenia.
Pismem z 10 sierpnia 2017 r. skarżący wystąpił do tutejszego Sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. W motywach podał, że decyzja organu wpłynęła do jego pełnomocnika 4 maja 2017 r., jednakże ten nie przekazał mu tej informacji. Decyzję tę od pełnomocnika otrzymał 11 maja 2017 r., a 31 maja 2017 r. w siedzibie organu odwoławczego zapoznał się z dokumentacją jego sprawy i w dniu 6 czerwca 2017 r. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę dołączając do niej około 20 dodatkowych dokumentów. Nadto nadmienił, że Urząd Pocztowy w L. jest czynny tylko do godziny 15,00.
Stosownie do postanowień art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Po myśli art. 87 § 1 przywoływanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Zgodnie natomiast z treścią art. 88 wskazanej ustawy spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuca. Nadto należy zauważyć, iż po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego akcentuje się, że kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając występowanie tej przesłanki sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego dbającego o swoje interesy (zob. postanowienie NSA z 24 marca 2004 r. FZ 13/04 niepublikowane). Także podeszły wiek i ogólnie zły stan zdrowia nie przesądzają o braku winy w uchybieniu terminu dokonania czynności procesowej (postanowienie Sądu Najwyższego z 29 stycznia 2002 r. II UZ 90/01 OSNPUS 2003, nr 24, poz. 602). Jak zostało to powyżej zaznaczone Sąd przywraca termin jedynie wówczas, gdy strona wykaże, że nie dokonała czynności bez własnej winy. W rozpatrywanej sprawie skarżący nie udokumentował, aby uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy. W piśmie z 10 sierpnia 2017 r. skarżący podaje, że o treści decyzji zapoznał się 11 maja 2017 r., a dokumentację w jego sprawie przeglądał w siedzibie organu odwoławczego 31 maja 2017 r. Skargę natomiast sporządził 4 czerwca 2017 r. i nadał w urzędzie pocztowym 5 czerwca 2017 r., jednakże skierował ją bezpośrednio do tutejszego Sądu, a nie zgodnie z pouczeniem za pośrednictwem organu, który wydał kwestionowaną przez niego decyzję. Oznacza to, że uchybienie do wniesienia skargi wynikło wyłącznie z tego, że skarżący skierował ją wbrew czytelnemu i prawidłowemu pouczeniu zawartemu w zaskarżonej decyzji do tutejszego Sądu, a nie do organu odwoławczego. Przywołany stan faktyczny nie daje podstaw do uznania, aby w tym przypadku wyczerpana została przesłanka braku winy, ponieważ skarżący wniósł skargę do sądu administracyjnego z naruszeniem reguł obowiązujących w tym zakresie, a w pouczeniu prawnym o przysługujących środkach zaskarżenia, zawartych w kwestionowanej decyzji, został prawidłowo pouczony. W tej sytuacji postępowanie odbiegające od wskazanego w pouczeniu prawnym o przysługujących środkach zaskarżenia, nie może być uznane za brak winy w ujęciu obiektywnym.
W świetle powyższych ustaleń nie zachodzą przesłanki przewidziane art. 86 § 1 wskazanej powyżej ustawy, aby uwzględnić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi do tutejszego Sądu.
Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.