Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, , , po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego w kwestii wniosku pełnomocnika strony skarżącej o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi K. T. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu
W sprawie ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 21 maja 2013r. oddalił skargę.
Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2013r. Sąd przyznał skarżącemu prawo pomocy w postaci ustanowienia adwokata.
W dniu [...] sierpnia 2013r. wyznaczony w sprawie pełnomocnik, adwokat K. T. przekazała Sądowi sporządzoną przez siebie opinię o stwierdzeniu braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia z tytułu kosztów zastępstwa procesowego. Złożyła także oświadczenie, iż koszty te nie zostały opłacone przez skarżącego ani w części ani w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr z 2012r. poz. 270 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Pełnomocnik ustanowiony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 250 P.p.s.a. w związku z faktycznym udzielaniem pomocy prawnej.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348), zwane dalej rozporządzeniem.
Stosownie do regulacji § 19 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) przywołanego aktu, stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W przedmiotowej sprawie stawka minimalna określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) cytowanego rozporządzenia wynosi 240 zł, zatem wynagrodzenie należne adwokatowi za dokonaną czynność ze względu na to, że nie prowadził sprawy w pierwszej instancji wynosi 180 zł.
W ocenie Sądu przyznanie tych kosztów, uwzględniających podatek VAT w wysokości 23%, uzasadnia nakład pracy adwokata włożony w sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
W tym stanie rzeczy, należało orzec jak w sentencji postanowienia.