Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 20 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej w kwestii wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...]
M.M., w skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, kwestionującej słuszność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] wydanej w przedmiocie odpłatności za pobyt dziecka skarżącej w rodzinie zastępczej, zawarła wniosek o wstrzymanie zaskarżonego rozstrzygnięcia do chwili rozpoznania jej skargi.
Wniosek ten uzasadniony został możliwościami finansowymi skarżącej. Uznała ona, iż obciążenie nałożoną odpłatnością pogorszy sytuację jej rodziny, a w tym jej małoletniej córki wychowującej się w rodzinie zastępczej, będącej de facto również rodziną skarżącej .
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Jak stanowi art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a.,. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, a zgodnie z § 3 wskazanego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. Próbę zdefiniowania przesłanki wyrządzenia znacznej szkody podjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 (niepubl.), stwierdzając, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
W innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkujące zakończenie prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji utratę przez stronę skarżącą jedynego źródła utrzymania dla niej i jej rodziny, stanowi spełnienie przesłanek określonych w art. 63 § 3 (post. NSA z dnia 18 czerwca 2004 r., FZ 136/04, niepubl.).
Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest zatem wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosek skarżącej nie zawierał żadnego argumentu, który by wskazywał na wystąpienie przesłanki wymienionej w art. 61 § 3 P.p.s.a. Użycie przez ustawodawcę określenia "znaczna szkoda" bezspornie wyłącza z sytuacji opisanych w przywoływanym przepisie każdego rodzaju uszczerbku majątkowego. Jednocześnie przesłanka określona przez ustawodawcę, jako"trudne do odwrócenia skutki" nie istnieje w sytuacji, gdy szkoda rozumiana jako wydatek pieniężny naprawiona być może poprzez zapłatę takiej samej sumy pieniężnej. Sytuacja taka zachodzi w przypadku kontrolowanej sprawy, bowiem w sytuacji poniesienia przez skarżącą nałożonej na nią odpłatności w przyszłości uznanej , jako bezpodstawnej, skutki ten zapłaty zostaną "odwrócone" poprzez zwrot uiszczonych kwot pieniężnych.
Z powyższych względów należało rozstrzygnąć, na mocy art. 61 § 3 p.p.s.a jak w sentencji.