Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, , , po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.W. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Wójta Gminy p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
W dniu [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęła skarga J.W. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Wójta Gminy. Uchwała została podjęta na podstawie art. 229 pkt 3 oraz art. 231 ustawy z dnia 24 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej k.p.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi Sąd bada przede wszystkim jej dopuszczalność. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Z kolei art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej p. p. s. a., stanowi, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne,
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie,
3. postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
4. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie,
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
6. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
7. inne akty jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
8. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,
9. bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4.
Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż zasadą jest dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej jedynie wówczas, gdy organy administracyjne realizują zadania z zakresu administracji publicznej w formach władczych lub stanowiących.
W niniejszej sprawie J.W. domagał się rozpatrzenia przez Sąd jego skargi na uchwałę Rady Gminy W. rozpatrującą jego skargę na działanie Wójta Gminy. Uchwała ta została wydana w oparciu o przepisy zawarte w art. 229 pkt 3 oraz art. 231 k.p.a. W tym miejscu należy wskazać, że do powyższego postępowania mają zastosowanie przepisy działu VIII wskazanej wyżej ustawy. Postępowanie to stanowi rodzaj uproszczonego postępowania administracyjnego, w ramach którego realizowane jest zagwarantowane każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) prawo składania petycji, skarg i wniosków, między innymi, do organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 63 Konstytucji). Przedmiotem skargi wniesionej w tym trybie (art. 227 i nast. k.p.a.) może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe i biurokratyczne załatwianie sprawy. Postępowanie w sprawie tego typu skarg cechuje się tym, iż nie ma w nim stron postępowania, nie wydaje się rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego, jedynie zawiadamia się go o czynnościach wewnętrznych zmierzających do wyjaśnienia okoliczności podniesionych w skardze. Celem tegoż postępowania jest ocena skutków działania, czy też bezczynności określonych organów, a nie wydawanie wiążących w sprawie rozstrzygnięć. Postępowanie to nie kończy się zatem władczym aktem podlegającym ocenie sądu administracyjnego z punktu widzenia legalności. Zakończenie postępowania skargowego przybiera formę zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi zawierającego informację o czynnościach organu załatwiającego skargę i ich rezultatach. Zawiadomienie nie dotyczy zatem stwierdzenia, czy też uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Zawiadomienie kończące postępowanie skargowe nawet wówczas, gdy przybiera formę uchwał rady miasta (w takiej bowiem formie organ ten załatwia sprawy należące do jego właściwości) nie podlega więc kontroli legalności sprawowanej przez sądy, gdyż nie mieści się ono wśród aktów poddanych kognicji tego Sądu określonych w przepisach art. 3 § 2 P.p.s.a.
Należy zatem wskazać, że działania administracji publicznej będące przedmiotem tego typu skarg nie podlegają kontroli sądów administracyjnych z uwagi na to, iż nie mieszczą się w katalogu czynności i aktów poddawanych nadzorowi sądowemu, który zawiera art. 3 § 2 ustawy P.p.s.a. W związku z tym w przypadku wniesienia skargi do organu administracji w trybie art. 227 i nast. k.p.a., na wynik tego postępowania nie służy skarga do sądu administracyjnego (por. postanowienie Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 25.02.2009 r. sygn. akt II OSK 241/09 Lex 557044).
W tym stanie rzeczy przyszło stwierdzić, że będąca przedmiotem skargi skierowanej do tut. Sądu uchwała Rady Gminy W. z dnia [...] nr [...] nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał skargę za niedopuszczalną, co skutkowało jej odrzuceniem w oparciu o przepis art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 P.p.s.a., o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia.