Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Leszek Wolny po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Rektora A w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów w kwestii wniosku o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł, skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu nadesłanego urzędowego formularza PPF, strona oświadczyła, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych, gdyż ze względu na swoją sytuację finansową nie jest w stanie pokryć kosztów sadowych, w tym wpisu.
Z oświadczenia skarżącego złożonego na druku formularza PPF wynika, że prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jego jedynym regularnym miesięcznym dochodem jest wynagrodzenie w kwocie około 2.200 zł netto.
Jakkolwiek wnioskodawca oświadczył, że nie posiada żadnych nieruchomości, ruchomości, papierów wartościowych, czy przedmiotów o wartości przekraczającej kwotę 5.000 zł, to w rubryce nr 7.2.1. formularza PPF oświadczył, że podsiada oszczędności zgromadzone na rachunku bankowym w gotówce - około 11.000 zł.
Wnioskodawca oszacował swoje regularne miesięczne wydatki w sposób następujący: media (ok. 100 zł); paliwo (ok. 200 zł); czynsz (ok. 500 zł); energia (ok. 35 zł); wyżywienie (ok. 800 zł).
Mając powyższe na uwadze, zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity w Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - zwanej dalej P.p.s.a. - stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Z kolei zgodnie z art. 245 § 1 P.p.s.a., prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika procesowego z urzędu w osobie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 P.p.s.a.).
Z kolei prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części (...) lub obejmuje ustanowienie fachowego pełnomocnika w osobie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 P.p.s.a.).
Na wstępie należy więc zaznaczyć, że skarżący składając wniosek o prawo pomocy, zażądał przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, tj. w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Mając to na uwadze, odnosząc się do wniosku M. K., należy przywołać zasadę wyrażoną w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., zgodnie z którą, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Skarżący nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Dlatego jego wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.
Wniosek swój uzasadnił skarżący tym, że z uwagi na swoją sytuację majątkową nie jest w stanie pokryć kosztów sądowych, w tym wpisu sądowego w kwocie 200 zł.
Skarżący tymczasem oświadczył, że posiada oszczędności w gotówce, zgromadzone na rachunku bankowym w kwocie 11.000 zł (rubryka nr 7.2.1. formularza PPF). Tym samym skarżący powinien być jednak w stanie uiścić wpis sądowy od skargi w tej sprawie w kwocie 200 zł. Jego oszczędności w kwocie 11.000 zł stanowią w istocie pięćdziesięciopięciokrotność kwoty wpisu sądowego od skargi w tej sprawie.
Ponadto skarżący pracuje zarobkowo, wg jego oświadczenia, wynagrodzenie wynosi około 2.200 zł netto. Z wymienionych szacunkowo wydatków miesięcznych, wynika, że na opłaty za media, czynsz i paliwo przeznacza miesięcznie kwotę 835 zł. Tak więc przyjmując, że pozostała reszta jego wynagrodzenia, tj. kwota 1.365 zł przeznaczana jest na zakup żywności (choć skarżący oświadczył, że zakup żywności pochłania kwotę ok. 800 zł), to skarżący i tak powinien wygospodarować kwotę 200 zł i przeznaczyć ją na uiszczenie wpisu sądowego od skargi.
Jednak sam fakt, że wnioskodawca posiada zgormadzone oszczędności pieniężne w kwocie 11.000 zł, powoduje, że uiszczenie kwoty 200 zł tytułem wpisu sądowego od skargi nie powinno narazić go na uszczerbek w jego koniecznym utrzymaniu. Tym bardziej, że skarżący nie powołuje się na swoja trudną sytuację zdrowotną, mieszkaniową, nie powołuje się na zadłużenie, a poza tym, z jego oświadczeń nie wynika, aby miał rodzinę na swoim utrzymaniu.
W ocenie rozpoznającego wniosek, skarżący jest w stanie uiścić wpis sądowy w kwocie 200 zł, nie narażając się w żadnym razie na uszczerbek w koniecznym utrzymaniu.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.