Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński, Sędzia WSA Małgorzata Walentek, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego i okresowego postanawia: oddalić wniosek skarżącego o wyłączenie Sędziego WSA Stanisława Niteckiego
W piśmie z dnia [...] r. skarżący ponowił złożony na rozprawie w dniu [...] r. wniosek o wyłączenie Sędziego Stanisława Niteckiego. W uzasadnieniu wniosku skarżący powołał się na brak obiektywizmu i stronniczość Sędziego w innej sprawie prowadzonej przed tutejszym Sądem w 2008 r.
W oświadczeniu z dnia [...]r. złożonym w związku z wnioskiem skarżącego, Sędzia Stanisław Nitecki stwierdził, iż brak jest podstaw do wyłączenia go od rozpatrywania sprawy z mocy art. 18 i 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do przepisu art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm) zwanej dalej p.p.s.a., sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Treść powołanego przepisu nie wskazuje jakiego rodzaju okoliczności mogłyby uzasadniać podejrzenie braku bezstronności i tym samym wyłączenie sędziego. Wobec powyższego zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób przeprowadzenia postępowania oraz na treść podejmowanego rozstrzygnięcia przez sędziego. Mogą to być więc okoliczności wynikające ze stosunku osobistego pomiędzy sędzią, a jedną ze stron charakteryzujące się przede wszystkim istnieniem więzi emocjonalnej, której podstawą jest np. stosunek pokrewieństwa, przyjaźni, dłuższej znajomości, zależności służbowej, gospodarczej, społecznej, jak również wszelkie obiektywnie zaistniałe okoliczności, dające podstawę do powstania wątpliwości co do bezstronności sędziego.
Z kolei art. 20 p.p.s.a. wskazuje na wymagania formalne wniosku o wyłączenie sędziego. Zgodnie z brzmieniem tego artykułu strona zgłasza wniosek na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy. Wniosek ten powinien zawierać obok ogólnych warunków, którym powinno odpowiadać każde pismo strony, powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie przyczyny uzasadniającej wyłączenie sędziego. Nie ulega więc wątpliwości, że wnioskodawca składając ów wniosek powinien wskazać fakty, które mogłyby wywołać wątpliwość co do bezstronności sędziego. Niedopuszczalne jest formułowanie zarzutów o generalnym braku bezstronności danego sędziego w oderwaniu od specyfiki i okoliczności konkretnej sprawy.
Odnosząc powyższe uwagi do wniosku skarżącego, podnieść należy, że w świetle przytoczonych wyżej przepisów prawa nie może on odnieść skutku. We wniosku tym skarżący nie wskazał jakiejkolwiek faktycznie istniejącej przyczyny uzasadniającej wyłączenie wskazanego w nim sędziego. Twierdzenia o braku obiektywizmu, stronniczości i działaniu na niekorzyść skarżącego poprzez wydanie niezgodnego z jego oczekiwaniami orzeczenia są w istocie zespołem gołosłownych zarzutów kierowanych pod adresem sędziów.
Godzi się zauważyć że wniosek o wyłączenie sędziego uzasadniają jedynie takie okoliczności, które obiektywnie wywołać mogą wątpliwości co do jego bezstronności, takich zaś przyczyn, zdaniem Sądu, brak jest w tej sprawie.
Nie zachodzą też przyczyny opisane w art. 18 p.p.s.a. powodujące wyłączenie sędziego z mocy ustawy.
Mając na względzie wskazane okoliczności faktyczne i prawne sprawy Sąd, działając na podstawie wskazanych wyżej przepisów i przy zastosowaniu art. 22 § 1 i 2 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.