Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, , , po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. J. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. IV SAB/Gl 67/09 ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta C. w przedmiocie nadzoru nad stowarzyszeniami w zakresie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy
Pismem z dnia [...]r. H. J. złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 14 grudnia 2009 r. w sprawie o sygn. IV SAB/GL 67/09 na bezczynność Prezydenta Miasta C. w przedmiocie nadzoru nad stowarzyszeniami. Wraz ze skargą złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 244 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie natomiast do art. 245 § 1 cytowanej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie z art. 243 P.p.s.a. może być ono przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Zgodnie natomiast z regulacją art. 247 P.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Z oczywistą bezzasadnością skargi mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy obowiązujące przepisy prawa jednoznacznie wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Chodzi więc o taką sytuację w której zarówno stan faktyczny jak i prawny konkretnej sprawy nie budzi wątpliwości, co do braku szans na wydanie pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia bądź zachodzą przesłanki odrzucenia skargi (por. J. P. Tarno "Postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2008, s. 591).
W niniejszym postępowaniu mamy właśnie do czynienia z wyżej opisaną sytuacją. Skarżący bowiem złożył wniosek o wznowienie postępowania w terminie otwartym do zaskarżenia postanowienia Sądu zwykłym środkiem odwoławczym to jest skargą kasacyjną. Tymczasem zgodnie z regulacją art. 270 P.p.s.a. żądanie wznowienia postępowania możliwe jest dopiero po jego prawomocnym zakończeniu. Prawomocność skarżonego rozstrzygnięcia jest podstawową przesłanką
Sygn. akt IV SA/Gl 81/10 dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania, a uchybienie w tym zakresie skutkuje jej niedopuszczalnością.
Tym samym z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi prawo pomocy w myśl art. 247 P.p.s.a. stronie nie przysługuje.
Mając powyższe na uwadze Sąd działając w oparciu o art. 247 w zw. z art. 276 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.