Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rodziny zastępczej postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 20 października 2009 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (nadana 16 października 2009 r.) skarga S.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rodziny zastępczej.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 21 października 2009 r., przedmiotową skargę wpisano do repertorium IV KO/Gl pod pozycją 118/09 i zarządzono jej nadanie na adres organu odwoławczego tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C.. 22 października 2009 r. skargę przesłano do organu, którego działanie zostało zaskarżone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie 30 dni od doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Z potwierdzenia odbioru zaskarżonego rozstrzygnięcia wynika, iż doręczono je skutecznie skarżącej w dniu [...]. Zatem termin do złożenia skargi upłynął, biorąc pod uwagę brzmienie art. 83 § 2 p.p.s.a., w dniu [...] (poniedziałek).
Nadto zgodnie z brzmieniem przepisu art. 54 §1 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, zaś stosownie do treści art. 54 § 2 tej ustawy, organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Tymczasem w niniejszej sprawie skargę nadano w Urzędzie Pocztowym w M., w dniu [...], tj. w ustawowym terminie. Jednak jako jej adresata nadawczyni wskazała Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach. Skarga nie została zatem wniesiona, jak tego wymaga art. 54 § 1 p.p.s.a., do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu administracji publicznej, którego działania lub bezczynności dotyczyła. Taki tryb wniesienia skargi był możliwy na podstawie art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), lecz tylko w okresie do dnia 1 stycznia 2004 r. Skarga wniesiona w takim trybie była przekazywana przez sąd administracyjny organowi, którego działanie lub bezczynność były przedmiotem skargi. Jednak po dniu 1 stycznia 2004 r. skargę do sądu administracyjnego, zgodnie z dyspozycją art. 54 § 1 p.p.s.a., wnosi się wyłącznie za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, w przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego, winien on przekazać skargę organowi administracji publicznej. Wówczas o terminie jej wniesienia decyduje data nadania skargi przez sąd na adres właściwego organu administracji.
W tym miejscu należy podkreślić, że skarga wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w dniu 20 października 2009 r., wobec tego już po upływie trzydziestodniowego terminu do jej wniesienia przewidzianego w art. 53 § 1 p.p.s.a. Zatem nadanie jej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na adres organu odwoławczego, nawet w najwcześniejszym możliwym terminie, tj. w dniu 20 października 2009 r., nie prowadziłoby do zachowania terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a.
Wobec powyższego należało uznać, iż skarga wniesiona została z uchybieniem ustawowego terminu.
Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt. 2 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Wobec tego na podstawie wyżej powołanych przepisów, w szczególności art. 58 § 1 pkt. 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.