Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Adam Mikusiński po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2004r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Ś. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na zawieranie porozumień z powiatami w sprawie umieszczania dzieci w rodzinach zastępczych p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie sądowe.
Wojewoda Ś. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] Nr [...] w sprawie wyrażenia zgody na zawieranie porozumień z powiatami w sprawie umieszczania dzieci w rodzinach zastępczych oraz ustalenia wysokości wydatków ponoszonych na ich utrzymanie domagając się stwierdzenia jej nieważności.
W dniu [...] Rada Miejska w B. przesłała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach uchwałę Nr [...] podjętą w dnia [...], w której uznała za zasadną skargę Wojewody Ś. i uchyliła zaskarżoną uchwałę Nr [...] z dnia [...] w sprawie wyrażenia zgody na zawieranie porozumień z powiatami w sprawie umieszczania dzieci w rodzinach zastępczych oraz ustalenia wysokości wydatków ponoszonych na ich utrzymanie.
Rada Miejska w B. zgodziła się ze stanowiskiem Wojewody Ś. zawartym w skardze, że porozumienia - na zawieranie których wyraziła zgodę w zaskarżonej uchwale - nie mają charakteru porozumień, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 4 ustawy o samorządzie powiatowym, a mianowicie nie dochodzi na ich podstawie do powierzenia zadań publicznych innej jednostce samorządu terytorialnego. Stanowią one jedynie realizację konkretnego zadania własnego powiatu z zakresu pomocy społecznej polegającego na pokryciu kosztów utrzymania indywidualnie określonego dziecka w rodzinie zastępczej.
Następnie pismem procesowym z dnia [...] Wojewoda Ś. cofnął skargę na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] Nr [...] w sprawie wyrażenia zgody na zawieranie porozumień z powiatami w sprawie umieszczania dzieci w rodzinach zastępczych oraz ustalenia wysokości wydatków ponoszonych na ich utrzymanie podnosząc, że w zaistniałej sytuacji wydanie wyroku stało się zbędne, co czyni koniecznym umorzenie postępowania.
W myśl art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skarżący może cofnąć skargę i cofnięcie to wiąże Sąd. Jednakże cofnięcie skargi jest niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności przemawiające za uznaniem cofnięcia skargi za niedopuszczalne, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono o umorzeniu postępowania sądowego.