Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Siudyka po rozpoznaniu w dniu 17 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej prawo do świadczenia wychowawczego w kwestii wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 2 sierpnia 2018 r. D.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...] r. nr [...], uchylającą decyzję z dnia [...] r. o przyznaniu prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko - K.S. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. i odmawiającą przyznania tego świadczenia.
W treści skargi skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), dalej zwana P.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wprowadzona w tym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 P.p.s.a., w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
W tym miejscu należy wskazać, że przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania (por. T. Woś, Postępowanie..., s. 146; Z. Kmieciak, Glosa do postanowienia NSA z 23.01.1997 r., SA/Rz 1382/96, OSP 1998/3, poz. 54, teza 1). Tym samym problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy właściwego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i na mocy których zostają na niego nałożone określone obowiązki, oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (por. postanowienie NSA z 10.05.2012 r., II FZ 358/12, LEX nr 1166138). Co do zasady przymiotu wykonalności nie będą więc miały decyzje odmawiające stwierdzenia lub przyznania określonych praw lub obowiązków albo decyzje, które nie wywołują określonych skutków materialnoprawnych, np. postanowienie o zawieszeniu postępowania (por. postanowienie NSA z 15.12.2004 r., OZ 805/04, LEX nr 837880).
W przedmiotowej sprawie wniosek skarżącego odnosi się do decyzji utrzymującej w mocy rozstrzygnięcie, którym uchylono decyzję przyznającą świadczenie wychowawcze i odmówiono przyznania tego świadczenia. Zdaniem Sądu zaskarżona decyzja w żadnej mierze nie określa powinnego, nakazanego lub zakazanego zachowania a wobec tego wniosek należało rozpatrzyć odmownie.
Mając powyższe na względzie Sąd, na mocy art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.