Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Tadeusz Michalik po rozpoznaniu w dniu 07 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D.J. na Starostę Ż. w przedmiocie wysokości dopłat do leków postanawia : odrzucić skargę
Zakres kognicji sądu administracyjnego określa przepis art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270).
Przepis ten stanowi w § 1, iż sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z kolei w § 2 tego przepisu przewiduje, iż kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
W § 3 natomiast przepis ten stanowi, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Skarżąca w treści skargi domagała się, aby Starostwo Powiatowe w Ż. rozwiązało kwestię dodatkowych dopłat (opłat) za leki dla pensjonariuszy domu opieki społecznej.
Po myśli art. 58 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U Nr 64 poz. 593) dom pomocy społecznej pokrywa opłaty ryczałtowe i częściową odpłatność do wysokości limitu ceny, przewidziane w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.
Ceny leków ustalane są aktualnie po myśli przepisu art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210 poz. 2135) przez ministra właściwego do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu, Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej, w drodze rozporządzenia. Obecnie jest to rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające (Dz.U. Nr 274, poz. 2725), a w okresie wcześniejszym przed wejściem w życie cyt. ustawy kwestie te regulowane były przez stosowne (kolejne) rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością.
Zatem sprawa uregulowana wyżej wspomnianą ustawą i rozporządzeniem, a dotycząca ustalania wysokości opłat (dopłat) za leki nie jest sprawą administracyjną leżącą w gestii Starosty Ż., a wobec tego nie jest on władny podjąć jakiegokolwiek merytorycznego rozstrzygnięcia w tym zakresie.
Przeto kwestia wysokości opłat (dopłat) do leków regulowana wprost ustawą i wydanym na jej podstawie rozporządzeniem nie może być przedmiotem skargi do Sądu Administracyjnego.
Na marginesie wspomnieć można , iż z dokumentów przedstawionych Sądowi przez Starostę Ż. wynika, że kwestia ta była już wyjaśniana skarżącej przez Starostę Ż. (ostatnio w piśmie z dnia [...]) jak i przez inne instytucje np. pismo [...] Izby Aptekarskiej w B. z dnia [...].
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt. 6 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) przedmiotową skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.